اعلامیه سازمان ملل متحد درباره حقوق اقلیتها (مردمان بومی )ا
ماده ۲ مردمان و اقلیتها (مردمان بومی ) آزاد و با همه مردمان و افراد دیگر برابر هستند و حق دارند که در استفاده از حقوق خود از هر گونه تبعیض، به ویژه در رابطه با هویت و خاستگاه بومی خود، آزاد باشن
ماده ٣ اقلیتها (مردمان بومی ) حق تعیین سرنوشت خود را دارند. به موجب این حق آنها آزادانه موقعیت سیاسی خود را تعیین می کنند و آزادانه توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی خود را پی می گیرند.
ماده ۴ اقلیتها (مردمان بومی ) ، در اعمال حق خود برای تعیین سرنوشت، حق خودمختاری و یا خودگردانی در موضوعات مربوط به امور داخلی و محلی، و نیز راهها و ابزار تامین مالی عملکرد مستقل خود را دارند.
ماده ۵ اقلیتها (مردمان بومی ) حق حفظ و تقویت نهادهای جداگانه سیاسی ، حقوقی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی خود را دارند ضمن اینکه حق مشارکت کامل در زندگی سیاسی ، اقتصادی ، زندگی اجتماعی و فرهنگی حکومت را دارند.
ماده ۶ اقلیتها (مردمان بومی ) حق داشتن یک تابعیت را دارد.
ماده۷ .۱. اقلیتها (مردمان بومی ) از حقوق زندگی، تمامیت جسمی و روانی، آزادی و امنیت شخصی برخوردارند.
ت۲ اقلیتها (مردمان بومی ) حق جمعی دارند که در آزادی، صلح و امنیت به عنوان مردمان متمایز زندگی کنند و نباید نسل کشی و یا هر گونه عمل خشونت بار دیگری، از جمله گرفتن کودکان یک گروه به زور و دادن آنان به یک گروه دیگر، در مورد آنان صورت گیرد.
ماده ٨ . ۱. مردمان و اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که از امتزاج فرهنگی اجباری و یا نابودی فرهنگ شان در امان باشند.
ت۲. دولتها باید ساز و کارهای موثری برای پیشگیری از، و جبران موارد زیر فراهم سازند:
(آ) هر کاری که هدف یا تاثیر آن محروم ساختن آنان از ارجشان به اقلیتها (مردمان بومی ) متمایز، یا ارزش های فرهنگی یا هویت های ملی شان است؛
(ب) هر کاری که هدف یا تاثیر آن گرفتن زمین ها، سرزمین ها یا منابع آنان است؛
(ج) هر گونه جابجایی اجباری جمعیت که هدف یا تاثیر آن نقض و یا تضعیف حقوق آنان است؛
(د) هر گونه امتزاج یا ادغام اجباری؛
(ه) هر گونه تبلیغاتی که به منظور ترویج و یا برانگیختن تبعیض نژادی یا ملی علیه آنان طراحی شده باشد.
ماده ۹ مردمان و اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که بر اساس سنت ها و رسوم یک ملت یا جامعه بومی عضو آن ملت و یا جامعه بومی باشند. استفاده از چنین حقی نباید هیچ تبعیضی را به هیچ شکلی در پی داشته باشد.ماده ۱۰ اقلیتها (مردمان بومی ) نباید به زور از زمین ها یا سرزمین های خود رانده شوند. هیچگونه جابجایی اقلیتها (مردمان بومی ) بدون رضایت آگاهانه، آزادانه و قبلی آنان و پس از توافق بر سر پرداخت غرامت عادلانه و منصفانه، و در صورت امکان، با گزینه بازگشت نباید صورت گیرد.
ماده ۱۱ ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق اجرا و احیای سنت ها و آداب و رسوم فرهنگی خود را دارند. این شامل حق حفظ ، حمایت و توسعه مظاهر فرهنگ های خود را ، مانند مکان های باستانی و تاریخی ، صنایع دستی، نقوش ، مراسم ، فن آوری ها و هنرهای بصری و نمایشی و ادبیات متعلق به زمان گذشته ، حال و آینده می گردد.
ت۲. دولتها باید متعلقات فرهنگی، فکری، مذهبی، و معنوی اقلیتها (مردمان بومی ) را که بدون رضایت آگاهانه، آزادی و قبلی آنان یا با نقض قوانین، سنت ها و آداب و رسوم آنها گرفته شده است، در همکاری با آنان از طریق راهکارهای موثر، که ممکن است شامل پرداخت غرامت شود، جبران سازند.
ماده ۱۲، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که سنت ها، آداب و رسوم و مراسم مذهبی و معنوی خود را نمایان ساخته، اجرا کنند و گسترش و آموزش دهند؛ حق دارند مکان های مذهبی و فرهنگی خود را مرمت و محافظت کرده و در خلوت به آنها دسترسی داشته باشند؛ حق دارند که اشیای مربوط به اجرای مراسم خود را استفاده و کنترل کنند؛ و حق دارند که بقایای انسانی شان را به جای اصلی خود بازگردانند.
ت۲. دولتها باید تلاش کنند تا اشیای مربوط به اجرای مراسم و بقایای انسانی اقلیتها (مردمان بومی ) را که در اختیار دارند، با راهکارهای عادلانه ، شفاف و موثر در ارتباط با مردمان بومی به آنها برگردانند یا در دسترس آنان قرار دهند.
ماده ۱٣ ،۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که تاریخ ها، زبانها ، سنتهای شفاهی ، فلسفه ها، شیوه های نوشتاری و ادبیات خود را احیا ساخته، استفاده نموده، گسترش داده و به نسل های آینده منتقل کنند، و حق دارند که نام های بومی خود را بر افراد، مکان ها و جوامع نهاده و این نام ها را نگه دارند.ت۲. دولت ها باید تدابیر موثری برای تضمین حمایت از این حق و نیز تضمین اینکه اقلیتها (مردمان بومی ) در رابطه با روندهای سیاسی، حقوقی و اداری در صورت لزوم با استفاده از امکانات ترجمه و دیگر ابزار مناسب می توانند درک کنند و درک شوند.
ماده ۱۴، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند نهادها و سیستم های آموزشی خود را برای تدریس زبان های خویش به شیوه ای متناسب با روش های فرهنگی شان برای آموزش دادن و آموختن بنا نهاده و اداره کنند.
ت۲. اقلیتها (مردمان بومی ) ، به ویژه کودکان ، حق دارند که از همه اشکال و سطوح آموزش و پرورش دولتی بدون تبعیض برخوردار شوند.
٣. دولتها موظفند، در ارتباط با اقلیتها (مردمان بومی ) ، اقدامات موثری انجام دهند تا اقلیتها (مردمان بومی ) ، به ویژه کودکان، آنانی که در خارج از جوامع خود زندگی می کنند، در صورت امکان دسترسی به آموزش و پرورش در فرهنگ خود و به زبان خودشان را داشته باشند.ماده ۱۵، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق ارج و گونه گونی فرهنگ ها، سنت ها، تاریخ ها و آرمانهای خودشان را دارند که به نحو مناسبی در آموزش و پرورش و اطلاعات عمومی بازتاب می یابد.
ت۲. دولت ها تدابیر موثری، را در مشورت و همکاری با اقلیتها (مردمان بومی ) مربوطه، برای مبارزه با تعصب و از بین بردن تبعیض و ترویج مدارا، تفاهم و روابط خوب میان مردمان بومی و همه دیگر قشرهای جامعه اتخاذ کنند.
ماده ۱۶ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند رسانه های خود را به زبان خود داشته باشند و بدون تبعیض به تمام انواع رسانه های غیر بومی دسترسی داشته باشند.
ت۲. دولت ها باید تدابیر موثری را برای تضمین اینکه رسانه های دولتی به نحو لازم بازتاب دهنده تنوع فرهنگی بومی هستند اتخاذ کنند. دولت ها، بدون تعصب و برای اطمینان از آزادی کامل بیان، باید رسانه های خصوصی را تشویق کنند که به نحو مناسب نشانگر تنوع فرهنگی بومی باشند.
ماده ۱۷ ،۱. افراد و اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند به طور کامل از همه حقوق قابل اجرای قانون کار کشور و بین المللی بهره مند شوند.
ت۲. دولتها باید در مشورت و همکاری با مردمان بومی اقدامات ویژه برای محافظت کودکان بومی از استثمار اقتصادی و انجام هر گونه کاری که احتمالا خطرناک است و یا به آموزش و پرورش کودک لطمه می زند، یا برای سلامتی کودک یا رشد جسمی، روانی، معنوی، اخلاقی و اجتماعی کودک مضر است، به عمل آورد و به آسیب پذیری های خاص آنان و اهمیت آموزش و پرورش در توانمندسازی آنان توجه شود.
٣. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که از شرایط تبعیض آمیز کار، و از جمله، اشتغال یا دستمزد در امان باشند.
ماده ۱٨ ، اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که در تصمیم گیری درباره اموری که بر حقوق آنها تاثیرگذار است، از طریق نمایندگانی که خودشان با توجه به شیوه های خود انتخاب می کنند، و نیز در حفظ و گسترش نهادهای تصمیم گیری بومی مشارکت داشته باشند.
ماده ۱۹ دولتها باید با حسن نیت با اقلیتها (مردمان بومی ) مربوطه از طریق نهادهای نمایندگی آنان به منظور جلب رضایت آگاهانه، آزاد و قبلی آنان پیش از تصمیم گیری و اجرای قوانین و مقررات اداری که ممکن است برآنان تاثیر گذار باشد، مشورت و همکاری نمایند.ماده ۲۰ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند سیستم ها یا نهادهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خود را نگهداری کرده و گسترش دهند، امنیت استفاده از شیوه های امرار معاش و توسعه را داشته باشند و آزادانه به همه فعالیت های اقتصادی و سنتی شان بپردازند.
ت۲. اقلیتها (مردمان بومی ) که از شیوه های توسعه و امرار معاش خود محروم هستند حق دریافت غرامت عادلانه و منصفانه را دارند.
ماده ۲۱ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند، بدون تبعیض، از بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی خود که از جمله شامل زمینه های آموزش، اشتغال ، آموزش و بازآموزی حرفه ای، مسکن ، بهداشت ، سلامت و امنیت اجتماعی است برخوردار شوند.
ت۲. دولت ها تدابیر موثری و، در صورت لزوم، اقدامات ویژه ای برای تضمین بهبود مستمر شرایط اقتصادی و اجتماعی آنها به عمل آورند. حقوق و نیازهای خاص افراد سالخورده، زنان ، جوانان ، کودکان و افراد معلول بومی باید مورد توجه ویژه قرار گیرد.
ماده ۲۲ ،۱. توجه ویژه باید به حقوق و نیازهای خاص افراد سالخورده، زنان ، جوانان ، کودکان و افراد معلول بومی در اجرای این اعلامیه پرداخته شود.
ت۲. دولتها موظفند اقداماتی را در ارتباط با مردم بومی انجام دهند تا زنان و فرزندان بومی از همه ضمانت ها و حمایت کامل در برابر تمام اشکال خشونت و تبعیض بهره مند شوند.
ماده ۲٣ ،اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند برای استفاده از حق خود در توسعه، تعیین اولویت و استراتژی نمایند. به ویژه، اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند به طور فعال در توسعه و تصمیم گیری درباره سلامت، مسکن و دیگر برنامه های اقتصادی و اجتماعی که بر آنان تاثیرگذار است، تا جایی که ممکن است، به مدیریت اداری چنین برنامه هایی از طریق نهادهای خود بپردازند.
ماده ۲۴ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که از داروهای سنتی خود برای حفظ شیوه های درمانی خود استفاده کنند و از جمله به حفاظت از گیاهان، حیوانات و مواد معدنی دارویی حیاتی بپردازند. اقلیتها (مردمان بومی ) نیز حق دسترسی، بدون هیچ گونه تبعیض، به همه خدمات بهداشتی و اجتماعی را دارند.
ت۲. اقلیتها (مردمان بومی ) حق برابر در برخورداری از بالاترین استانداردهای عملی سلامت جسمی و روانی دارند. دولتها باید اقدامات لازم را به منظور پیشرفت روزافزون تا تحقق کامل این حق به عمل آورند.
ماده ۲۵اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند ارتباط معنوی متمایزخود را با زمین ها، سرزمین ها، آبها و سواحل دریا و دیگر منابعی که بطور سنتی به آنها تعلق داشته یا در اختیار آنها بوده، و برای رعایت مسئولیت های خود نسبت به نسل های آینده در این زمینه، حفظ و تقویت نمایند.
ماده ۲۶ ، ۱ . اقلیتها (مردمان بومی ) نسبت به زمین ها، سرزمین ها و منابعی که به طور سنتی متعلق و یا در اختیار و یا مورد استفاده آنها بوده و یا بدست آورده اند، حق دارند.
ت۲. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که زمین ها، سرزمین ها و منابعی را که به دلیل مالکیت سنتی یا دیگر شیوه های اشغال یا استفاده سنتی، و همچنین شیوه های دیگر بدست آورده و صاحب شده اند مورد تملک، استفاده، توسعه و کنترل قرار دهند.
٣. دولتها باید این زمین ها، سرزمین ها و منابع را از نظر قانونی به رسمیت شناخته و مورد حمایت قرار دهند. این به رسمیت شناختن باید با احترام کامل به آداب و رسوم ، سنت ها و سیستم های تصدی اراضی مردمان بومی مربوطه انجام شود.
ماده ۲۷ دولتها باید در رابطه با اقلیتها (مردمان بومی ) مربوطه، روند عادلانه، مستقل، بی طرف، باز و شفاف ایجاد و پیاده سازند تا قوانین، سنتها، آداب و رسوم و سیستم های تصدی اراضی اقلیتها (مردمان بومی ) به نحو مناسب به رسمیت شناخته شود و حقوق مردمان بومی در مورد زمین ها، سرزمین ها، و منابعشان، از جمله آنهایی که بطور سنتی مورد تملک یا اشغال یا استفاده آنها بوده، احقاق شود. مردمان بومی باید حق شرکت در این روند را داشته باشد.
ماده ۲٨ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق برخورداری از جبران خسارت، از جمله به شیوه دریافت غرامت، یا هنگامی که این امکان پذیر نیست، دریافت تاوان عادلانه ، منصفانه و قابل برابری برای زمین ها، سرزمین ها و منابع آنها که به طور سنتی متعلق و یا مورد اشغال یا استفاده آنها بوده، و بدون رضایت آگاهانه، آزادانه و قبلی آنها ضبط ، گرفته، اشغال، یا استفاده شده و یا آسیب دیده را دارند.
ت۲. بجز در مواردی که مردمان مربوطه بصورت آزادانه توافق کرده اند، جبران باید بصورت زمین ها، سرزمین ها و منابع برابر در کیفیت، اندازه و وضعیت قانونی و یا پرداخت غرامت پولی و یا دیگر شیوه های مناسب باشد.
ماده ۲۹ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق حفاظت و حمایت از محیط زیست و ظرفیت تولیدی زمینهای خود یا سرزمین ها و منابع خودشان را دارند. دولتها باید برنامه های کمک رسانی به مردمان بومی به منظور اینگونه حفاظت و حمایت را ، بدون تبعیض، ایجاد و اجرا سازند.
ت۲. دولت ها باید تدابیر موثری اتخاذ کند تا تضمین گردد که بدون رضایت آگاهانه، آزادانه و قبلی مردمان بومی هیچگونه مواد خطرناک در زمین ها و یا سرزمین های مردم بومی ریخته یا نگهداری نمی شود.
٣. دولت ها نیز باید تدابیر موثری برای تضمین اینکه، در صورت نیاز، برنامه هایی برای مراقبت، نگهداری و بازسازی سلامت مردمان بومی، که تحت تاثیر چنین موادی قرار گرفته اند، به صورت لازم به اجرا در می آید.
ماده ٣۰ ، ۱. فعالیت های نظامی نباید در زمین ها و یا سرزمین های مردم بومی صورت گیرد، مگر آنکه با منافع عمومی مربوطه یا توافق آزادانه یا درخواست مردمان بومی مربوطه توجیه شود.
ت۲. دولتها باید پیش از استفاده از زمین ها یا سرزمین ها برای فعالیت های نظامی به رایزنی موثر با مردمان بومی مربوطه، با روش های مناسب و به ویژه از طریق نهادهای نمایندگی آنان بپردازد.
ماده ٣۱ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق نگهداری، کنترل ، حفاظت و توسعه میراث فرهنگی، دانش سنتی و آداب فرهنگی سنتی، و همچنین نمایان ساختن علوم، فن آوری ها و فرهنگ ها، از جمله منابع انسانی و ژنتیک، دانه ها، داروها ، دانش خواص گیاهان و جانوران، سنتهای شفاهی، ادبیات ، طرح ها، ورزش ها و بازیهای سنتی و هنرهای نمایشی و بصری را دارند. آنها همچنین حق دارند مالکیت معنوی خود را بر اینگونه میراث فرهنگی، دانش سنتی، و آداب فرهنگی سنتی، حفظ و کنترل و حمایت کنند و توسعه دهند.
ت۲. در رابطه با اقلیتها (مردمان بومی ) ، دولت ها باید تدابیر موثری به رسمیت شناختن و حمایت از استفاده از این حقوق اتخاذ کنند.
ماده ٣۲ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند اولویت ها و استراتژی برای توسعه و یا استفاده از زمین ها و یا سرزمین و منابع دیگر خود را تعیین نمایند.
ت۲. دولتها باید با حسن نیت با مردمان بومی مربوطه از طریق نهادهای نمایندگی خود آنان رایزنی و همکاری نمایند تا رضایت آگاهانه و آزادانه قبلی آنها را برای تایید هر گونه پروژه ای که بر زمین ها و یا سرزمین ها و دیگر منابع آنان تاثیر می گذارد، به ویژه در ارتباط با توسعه ، استفاده و یا بهره برداری از مواد معدنی، آب و یا دیگر منابع بدست آورند.
٣. دولتها باید ساز و کارهای موثری را برای جبران عادلانه و منصفانه برای اینگونه فعالیت ها فراهم آورند و اقدامات لازم باید انجام شود تا از اثرات سوء زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و یا معنوی آن کاسته شود.ماده ٣٣ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند هویت یا عضویت خود را با توجه به آداب و رسوم و سنت هایشان تعیین کنند. این امر به حق افراد بومی برای به دست آوردن تابعیت کشورهایی که در آنها زندگی می کنند لطمه نمی زند.
ت۲. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند ساختارها و انتخاب اعضای نهادهای خود را بر طبق روش های خود تعیین کنند.
ماده ٣۴ اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند به ترویج ، توسعه و حفظ ساختارهای سازمانی خود و آداب و رسوم ، معنویت، سنت ها، روش ها، اقدامات و در مواردی که وجود داشته باشد، سیستم های قضایی و یا آداب و رسوم متمایز خود، مطابق با استانداردهای بین المللی حقوق بشر بپردازند.
ماده ٣۵ اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند که مسئولیت افراد جوامع خود را تعیین کنند.ماده ٣۶ ، ۱. اقلیتها (مردمان بومی ) ، به ویژه کسانی که با مرزهای بین المللی از هم جدا شده اند، حق دارند تماس ها، روابط و همکاری ها، از جمله فعالیتهای با اهداف معنوی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را با اعضای خود و نیز دیگر مردمان آن طرف مرزها حفظ نموده و گسترش دهند.
ت۲. دولتها، در رایزنی و همکاری با مردمان بومی ، باید اقدامات موثر به منظور تسهیل و تضمین استفاده از این حق را به عمل آورند.
ماده ٣۷ ،۱. اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند پیمان نامه ها، موافقتنامه ها و سایر ترتیبات سازنده با دولت ها یا جانشین های آنان را به رسمیت شناخته، رعایت و اجرا نمایند و از دولت ها بخواهند که اینگونه پیمان نامه ها و توافق ها و دیگر ترتیبات سازنده را به رسمیت شناخته و اجرا سازند.
ت۲. هیچ چیزی در این بیانیه نباید به گونه ای تعبیر شود که به کاهش یا از بین بردن حقوق مردمان بومی مندرج در پیمان نامه ها ، موافقت نامه ها و دیگر ترتیبات سازنده بیانجامد.
ماده ٣٨ ، دولت ها، در رایزنی و همکاری با مردم بومی، باید اقدامات مناسب، از جمله اقدامات قانونگذاری، را برای اجرای اهداف این اعلامیه بکار گیرند.
ماده ٣۹ اقلیتها (مردمان بومی ) حق دارند از کمک های مالی و فنی دولت ها و از طریق همکاری های بین المللی، برای برخورداری از حقوق مندرج در این اعلامیه، بهره مند شوند.
ماده ۴۰ اقلیتها (مردمان بومی ) حق دسترسی به و تصمیم گیری سریع به روش های عادلانه و منصفانه برای حل و فصل مناقشات و اختلافات با دولت ها و یا طرف های دیگر و همچنین راه حل های موثر برای همه تخلفات نسبت به حقوق فردی و جمعی خود را دارند. چنین تصمیمی باید آداب و رسوم ، سنت ها ، مقررات و سیستم های حقوقی مردمان بومی مربوطه و حقوق بشر بین المللی را در نظر داشته باشد.
ماده ۴۱ ارگانها و نهادهای تخصصی سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای میان دولتی باید از طریق بسیج، و از جمله، همکاری مالی و کمک های فنی به اجرای کامل مفاد این اعلامیه کمک کنند. راهها و ابزار تضمین مشارکت مردمان بومی در مسائل مربوط به آنان باید ایجاد شود.
ماده ۴۲ سازمان ملل متحد ، نهادهای مربوطه، از جمله میزگرد دائمی در مورد مسائل اقلیتها (مردمان بومی ) ، و نهادهای تخصصی، از جمله در سطح کشورها، و دولتها، باید احترام و رعایت کامل مفاد این اعلامیه را ترویج نموده و اثربخشی این اعلامیه را پیگیری نمایند.
ماده ۴٣ حقوق شناخته شده در اینجا حداقل استانداردهای برای بقا، عزت (ارج) و رفاه مردمان بومی جهان را در بر دارد.
ماده ۴۴ همه حقوق و آزادی های به رسمیت شناخته شده در اینجا به یک برای افراد بومی مونث و مذکر تضمین می گردد.ماده ۴۵ هیچ چیز در این بیانیه نباید در جهت کاهش و یا زایل کردن حقوقی که مردمان بومی اکنون دارند و یا در آینده ممکن است بدست آورند، تعبیر گردد.
ماده ۴۶ ، ۱. هیچ چیز در این بیانیه نباید به عنوان دلیل برای هیچ کشور، فرد، گروه یا شخصی، در جهت شرکت در هیچ فعالیت و یا انجام هیچ عمل مخالف با منشور سازمان ملل متحد تعبیر یا مورد نتیجه گیری قرار گردد، یا به عنوان هیچ توضیح یا مجوز و یا مشوقی برای هیچ عملی در راستای لطمه زدن یا قطع کردن تمام یا بخشی از تمامیت ارضی و یا اتحاد سیاسی دولت های مستقل تعبیر شود.
ت۲. در استفاده از حقوق تصریح شده در این اعلامیه، حقوق بشر و آزادی های اساسی همه باید محترم شمرده شود. استفاده از حقوق مندرج در این اعلامیه تنها به وسیله قانون و بر طبق تعهدات حقوق بشر بین المللی می تواند محدود شود. هر گونه محدودیتی از این دست باید بدور از تبعیض و مطلقا فقط برای تضمین به رسمیت شناختن و رعایت لازم حقوق و آزادیهای دیگران و تامین مقتضیات بسیار فوری و عادلانه یک جامعه دمکراتیک ضروری باشد.٣. مقررات مندرج در این اعلامیه مجموعه ای باید با توجه به اصول عدالت، دموکراسی، احترام به حقوق بشر، برابری، عدم تبعیض، حاکمیت خوب و با حسن نیت تعبیر شود.
با تمام این به رسمت شناختنهای سازمان ملل کدام یک از این حقوق را احزاب سیاسی ایرانی برای ملت کرد و یا دیگر ملتها به رسمیت شناخته‌اند ،؟؟؟؟ بغیر از یک سری قول و قرارهای خمینی منشانه که در پاریس برای ملێتهای ایران ایراد فرمودند
سعید سنندجی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر