به رێوه چوونی ریوره‌سمی ئاگری نه‌ورۆز له لایان کۆمیته‌ی حیزبی دیمۆکراتی کوردستانی ئیران
به رێوه چوونی ره‌یوره‌سمی ئاگرێ نه‌ورۆز له شاری کارلستاد له لایان کۆمیته‌ی حیزبی دیمۆکراتی کوردستانی ئیران له ئه‌و شاره وتاره‌ی کۆمیته‌ی حیزب به بۆنه‌ی جه‌ژنی نه‌ته‌وه‌ی کورد نه‌ورۆز له لایان به‌رپرسانی کۆمیته‌ی حیزب له شاری کارلستاد دۆای وه‌تاره‌کان ئاگری نه‌ورۆز له لایان کۆمیته‌ی حیزب هه‌لگیرسا کوردکانی دانیشتۆی شاری کارلستاد به گرمی له ئه‌م ره‌یوره‌سمه‌دا بشداریان کرد و به گرمی له جه‌ژنی نه‌ته‌وه‌ی کورد پێشوازیان کرد
------------------------------
پیام کرمانشاهی:امیدوارم همچنان که در سفره هفت سین کتاب حافظ و شاهنامه و یا کتابزرتشت می گذارید و یا به هر چه ایمان دارید خرد ورز باشید و به نشانه آزادگی ماهی قرمز در بند تنگ شیشه را در آب روان آزاد و رها سازید. برایتان هفت آرزو به اندازه هفت آسمان دارم .
سبزه باشید که نماد نوزائی و تولد دوباره است.
سیب باشید که نماد زیبائی و تندرستی است.
مانند سمنو که نماد فراوانی و برکت است .
همچو سیر که نماد پزشکی و درمان و طب است، درمانگر باشید.
در زندگی سرکه باشید که نماد صبر و شکیبائی است.
به مثل سماق که نماد طلوع خورشید است.
سنجد نماد عشق است سنجدی باشید.
نمی دانم که می دانید در لغات فارسی تنها هفت چیز است که اول اینکه پارسی است و دوم دیگر روئیدنی است و سوم خوردنی است و آن اجزای هفت سین است.
امیدوارم همچنان که در سفره هفت سین کتاب حافظ و شاهنامه و یا قرآن می گذارید و یا به هر چه ایمان دارید خرد ورز باشید و به نشانه آزادگی ماهی قرمز در بند تنگ شیشه را در آب روان آزاد و رها سازید.
امیدوارم که سال جدید آزادی عزیزان در بندمان را داشته باشیم و قدر فرصتهای آینده را بهتر بدانیم.
سبزه باشید که نماد نوزائی و تولد دوباره است.
سیب باشید که نماد زیبائی و تندرستی است.
مانند سمنو که نماد فراوانی و برکت است .
همچو سیر که نماد پزشکی و درمان و طب است، درمانگر باشید.
در زندگی سرکه باشید که نماد صبر و شکیبائی است.
به مثل سماق که نماد طلوع خورشید است.
سنجد نماد عشق است سنجدی باشید.
نمی دانم که می دانید در لغات فارسی تنها هفت چیز است که اول اینکه پارسی است و دوم دیگر روئیدنی است و سوم خوردنی است و آن اجزای هفت سین است.
امیدوارم همچنان که در سفره هفت سین کتاب حافظ و شاهنامه و یا قرآن می گذارید و یا به هر چه ایمان دارید خرد ورز باشید و به نشانه آزادگی ماهی قرمز در بند تنگ شیشه را در آب روان آزاد و رها سازید.
امیدوارم که سال جدید آزادی عزیزان در بندمان را داشته باشیم و قدر فرصتهای آینده را بهتر بدانیم.
///////////////////////////
ئه‌نجۆمه‌نی فه‌رهه‌نگی یارسان جێژنی نه‌ورۆزیان پیرۆز کرد
رۆژی شه‌ممه رێکه‌وتی 19.03.2011، ئه‌نجۆمه‌نی فه‌رهه‌نگی یارسان بۆ رێز گرتن له ساڵی نوێی کوردی و نه‌ورۆز شه‌وئاهه‌نگێکی پر له شادی و خۆشیان له ناوچه‌ی بارۆم ، له وڵاتی نۆرویژ به‌رێوه برد.سه‌ره‌تا به سروودی نه‌ورۆز له لایه‌ن لاوانی یارسانی پێشکه‌ش کراو پاشان بۆ رێز گرتن له گیانی پاکی شه‌هیدانی کوردوکوردستان خۆله‌کێک بێ ده‌نگی راگیرا.پاشان به داگیرسانی شه‌ند مه‌شخه‌لێک به نیشانه‌ی هاتنی نه‌ورۆز پرۆگرامه‌که درێژه‌ی کێشا که له‌لایه‌ن به‌شدارانه‌وه پێشوازیه‌کی گه‌رمی لێ کرا.پاشان له لایه‌ن ئه‌نجۆمه‌نی یارسان به‌خێر هاتنی میوانه‌کان کرا.پێشکه‌ش کردنی په‌یامی ئه‌نجۆمه‌نی فه‌رهه‌نگی یارسان له لایه‌ن به‌رێز شاهۆ نووری.پێشکه‌ش کردنی پارچه هۆنراوه‌یه‌ک سه‌باره‌ت به نه‌ورۆز له لایه‌ن به‌رێز سامان خانه‌قینی.پاشان شه‌وئاهه‌نگه‌که به ده‌نگه به‌سۆزه‌که‌ی کاک ئۆمید جوانمێری کۆری به‌شدارانی نه‌ورۆزی گه‌رمو گۆرتر کرد.شایانی باسه ئه‌م جێژنه له نیو جێژنه پیرۆزه و هه‌ڵپه‌رکێی به‌شداران تا کاتژمێر 12ی شه‌وی درێژه‌ی هه‌بوو.
ئه‌نجومه‌ن فه‌رهه‌نگی یارسان
19.03.2011 ئۆسلۆ/ نۆرویژ
ئه‌نجومه‌ن فه‌رهه‌نگی یارسان
19.03.2011 ئۆسلۆ/ نۆرویژ
----------------------------------
باراک اوباما، رييس جمهور آمريکا، در پيامی به مردم ايران، نوروز سال ۱۳۹۰ را به آنها و همه کسانی که اين عيد را در ايالات متحده آمريکا و سراسر جهان جشن می گيرند، تبريک گفت. آقای اوباما می گويد که «دولت ايران دچار ترس شده است» و تاکيد کرده که آينده ايران با ترس شکل نخواهد گرفت، آينده ايران از آن جوانان است. متن کامل پيام باراک اوباما به مناسبت جشن نوروز به شرح زير است:
من امروز می خواهم بهترين آرزوهای خود را به همه کسانی که نوروز را در ايالات متحده جشن می گيرند تقديم دارم. من هر سال در دوره رياست جمهوری خود اين روز را با خطاب مستقيم به مردم ايران بزرگ داشته ام.
اين کاری است که من مايلم يک بار ديگر انجام دهم.
امروز برای مردم ايران جشنی به منظور گردآمدن با دوستان و خانواده، برای تامل بر موهبت های بی همتايی است که شما از آن برخورداريد و نيز برای چشم دوختن به نويدی است که يک روز نو در بر دارد.
هر چه باشد، اين فصل، فصل اميد و بازآفرينی است. و امروز، ما می دانيم که اين فصل نويد بخشی در سراسر خاورميانه و شمال آفريقا نيز هست، هر چند که هنوز چالش های عظيمی نيز بر جای مانده اند.
من بر اين باورم که برخی از ارزش ها- آزادی تجمع و تشکيل انجمن، توانايی ابراز آنچه که در فکر داريد و انتخاب رهبران- جهانی هستند. و آنچه که ما در سراسر منطقه می بينيم پافشاری برای پاسخگو بودن دولت ها در برابر مردم است.
ولی ما همچنين می دانيم که اين جنبش ها منحصر به همين چند ماه گذشته نبوده اند. همان نيروهای اميدی که ميدان تحرير را در نورديدند در ژوئن ۲۰۰۹ در ميدان آزادی ديده شدند. و درست به همانگونه که مردم منطقه بر حق انتخاب خود برای اينکه چگونه حکومتی داشته باشند پای فشرده اند، دولت های منطقه نيز در پاسخ خود دارای انتخاب هستند.
تا به حال پاسخ دولت ايران اين بوده است که برای حفظ قدرت خود اهميتی به مراتب بيشتر از احترام به حقوق مردم ايران قائل بوده است. طی مدتی نزديک به دو سال، پيکاری از ارعاب و نقض حقوق در جريان بوده است. مردم ايران – از پير و جوان؛ زن و مرد؛ ثروتمند و فقير- در معرض تعقيب و آزار قرار داشته اند. صدها زندانی زندانی عقيدتی در زندان ها به سر می برند. بی گناهان ناپديد شده اند. روزنامه نگاران را خاموش کرده اند. زنان در معرض شکنجه قرار گرفته اند، کودکان به مرگ محکوم شده اند.
جهان با اضطراب به نظاره اين اعمال بيدادگرانه نشسته است. ما شاهد بوده ايم که نسرين ستوده به خاطر دفاع از حقوق بشر به زندان افتاده است؛ جعفر پناهی به زندان رفته و قادر به ساختن فيلم های خود نيست؛ عبدالرضا تاجيک به خاطر اينکه روزنامه نگار است روانه زندان شده است. جامعه بهاييان و مسلمانان صوفی به خاطر اعتقاداتشان مجازات شده اند؛ محمد وليان، يک دانشجوی جوان، به خاطر اينکه سه تا سنگ پرتاب کرده، به مرگ محکوم شده است.
اين انتخاب ها نشانه نيرومندی نيست، آنها ترس را نشان می دهند. زيرا وقتی دولتی تا آنجا از مردم خود وحشت دارد که به آنها حتی اجازه دسترسی به اطلاعات يا برقراری ارتباط با يکديگر را نمی دهد، اين به خودی خود گويا است. اما آينده ايران با ترس شکل نخواهد گرفت، آينده ايران از آن جوانان است- جوانانی که سرنوشت خود را تعيين می کنند.
رادیو فردا
من امروز می خواهم بهترين آرزوهای خود را به همه کسانی که نوروز را در ايالات متحده جشن می گيرند تقديم دارم. من هر سال در دوره رياست جمهوری خود اين روز را با خطاب مستقيم به مردم ايران بزرگ داشته ام.
اين کاری است که من مايلم يک بار ديگر انجام دهم.
امروز برای مردم ايران جشنی به منظور گردآمدن با دوستان و خانواده، برای تامل بر موهبت های بی همتايی است که شما از آن برخورداريد و نيز برای چشم دوختن به نويدی است که يک روز نو در بر دارد.
هر چه باشد، اين فصل، فصل اميد و بازآفرينی است. و امروز، ما می دانيم که اين فصل نويد بخشی در سراسر خاورميانه و شمال آفريقا نيز هست، هر چند که هنوز چالش های عظيمی نيز بر جای مانده اند.
من بر اين باورم که برخی از ارزش ها- آزادی تجمع و تشکيل انجمن، توانايی ابراز آنچه که در فکر داريد و انتخاب رهبران- جهانی هستند. و آنچه که ما در سراسر منطقه می بينيم پافشاری برای پاسخگو بودن دولت ها در برابر مردم است.
ولی ما همچنين می دانيم که اين جنبش ها منحصر به همين چند ماه گذشته نبوده اند. همان نيروهای اميدی که ميدان تحرير را در نورديدند در ژوئن ۲۰۰۹ در ميدان آزادی ديده شدند. و درست به همانگونه که مردم منطقه بر حق انتخاب خود برای اينکه چگونه حکومتی داشته باشند پای فشرده اند، دولت های منطقه نيز در پاسخ خود دارای انتخاب هستند.
تا به حال پاسخ دولت ايران اين بوده است که برای حفظ قدرت خود اهميتی به مراتب بيشتر از احترام به حقوق مردم ايران قائل بوده است. طی مدتی نزديک به دو سال، پيکاری از ارعاب و نقض حقوق در جريان بوده است. مردم ايران – از پير و جوان؛ زن و مرد؛ ثروتمند و فقير- در معرض تعقيب و آزار قرار داشته اند. صدها زندانی زندانی عقيدتی در زندان ها به سر می برند. بی گناهان ناپديد شده اند. روزنامه نگاران را خاموش کرده اند. زنان در معرض شکنجه قرار گرفته اند، کودکان به مرگ محکوم شده اند.
جهان با اضطراب به نظاره اين اعمال بيدادگرانه نشسته است. ما شاهد بوده ايم که نسرين ستوده به خاطر دفاع از حقوق بشر به زندان افتاده است؛ جعفر پناهی به زندان رفته و قادر به ساختن فيلم های خود نيست؛ عبدالرضا تاجيک به خاطر اينکه روزنامه نگار است روانه زندان شده است. جامعه بهاييان و مسلمانان صوفی به خاطر اعتقاداتشان مجازات شده اند؛ محمد وليان، يک دانشجوی جوان، به خاطر اينکه سه تا سنگ پرتاب کرده، به مرگ محکوم شده است.
اين انتخاب ها نشانه نيرومندی نيست، آنها ترس را نشان می دهند. زيرا وقتی دولتی تا آنجا از مردم خود وحشت دارد که به آنها حتی اجازه دسترسی به اطلاعات يا برقراری ارتباط با يکديگر را نمی دهد، اين به خودی خود گويا است. اما آينده ايران با ترس شکل نخواهد گرفت، آينده ايران از آن جوانان است- جوانانی که سرنوشت خود را تعيين می کنند.
رادیو فردا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر