این بررسی که از سوی ولایات/ استانها صورت گرفته است نشان می‌دهد که در بسیاری کمونها راه‌حل موقت در زمینه تهیه مسکن به تازه‌واردان در نظر گرفته می‌شود. معمولاً برای تازه‌واردان قرارداد دوساله مسکن پیشنهاد می‌شود. یک گزارش جدید نشان می‌دهد که کمونها از قانونی که آنها را مکلف به تهیه مسکن برای تازه‌واردان می‌کند اغلب پیروی نمی‌کنند.
محمد النجار که ساکن سولنا در استکهلم است در گفتگو با رادیوی سویدن می‌گوید: می‌خواهم وقتی از کار و مکتب به خانه برگردم احساس امنیت کنم. این توقع زیادی نیست. باید برای ما این فرصت داده شود تا دوره آموزشی خود را به پایان برسانیم. از ما خواسته می‌شود که خانه‌های خود و شهر را ترک کنیم. او در ادامه گفته است که در این شهر فرصت این را دارد تا کار پیدا کند.
در این گزارش تذکر یافته است که بسیاری از کمونها باور دارند که کم‌بود مسکن شرایط را برای برنامه ریزی‌های درازمدت در زمینه تهیه مسکن با قرارداد دایمی دشوارتر ساخته است. این وضعیت خصوصاً در مواردی بدتر است که کمون فاقد شرکت مسکن باشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد تازه‌واردانی که خود ابتکار تهیه مسکن را داشته‌اند معمولاً در خانه‌های کوچک و تنگ زندگی می‌کنند. در مواردی این افراد مجبور به پرداخت کرایه زیاد به خانه‌های دست دوم می‌شوند و اغلب در مناطق آسیب پذیر زندگی می‌کنند که این موضوع به نوبه خود باعث تضعیف روند هم‌پیوستگی اجتماعی تازه‌واردان می‌شود.
https://sverigesradio.se/sida/artikel.aspx?programid=2493&artikel=7083698
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر