نوجوانان پناهجوی تنهای افغان در چنگ بزهکاران و دستهای پنهان سیاستمداران مودفروش
اگر دولت و نهادهای که ما میشناسیم در سوئد دستشان در فروش و پخش موادمخدر نیست پس این همه موادمخدرازکجا میاد؟
آنها به عنوان فروشنده‌ی مواد مخدر، از دسته‌های بزهکار دستمزد و محل خواب می‌گیرند. این نوجوانان، پناهجویانی هستند که پاسخ منفی دریافت می‌کنند و محل سکونت خود را در مراکز اسکان کمون‌ها از دست می‌دهند. آنها به دلیل علایقی که به شهر محل سکونت خود یافته‌اند از انتقال به کمپهای پناهندگی بزرگ‌سالان متعلق به اداره مهاجرت نیز خودداری می‌کنند.
یکی از آنها که جذب یک گروه‌بزهکار شده و نمی‌خواهد نامش برده شود، می‌گوید پس از دریافت حکم اخراج و از دست دادن محل سکونت، چند شب را در مهمان‌سرا گذراند، اما وقتی دیگر پولی برایش نماند، زندگی خیابانی‌اش شروع شد. او در مرکز شهر و اتوبوس می‌خوابید تا کسانی به سراغش آمدند و پیشنهاد کردند برایشان موادمخدر بفروشد. دربرابر، روزی ۵۰۰ کرون و محلی برای خواب به او دادند.
او، مانند بسیاری دیگر از نوجوانان تنهای افغان در پاییز ۲۰۱۵ به سوئد آمد. او همراه با مادر و خواهرانش به صورت غیرمجاز در ایران زندگی می‌کرد و هدفش از آمدن به سوئد این بود که کار کند و پولی برای خانواده‌اش در ایران بفرستد.
او می‌گوید وقتی از فروش موادمخدر که از ابتدا نیز برایش اجباری بود، پشیمان شد و دیگر نخواست با قاچاقچیان همکاری کند، مورد ضرب و شتم آنها قرارگرفت. این نوجوان که بارها اقدام به خودکشی کرده، می‌گوید دیگر امیدی به آینده ندارد.
- آنها به سرو صورتم زدند و آن را مجروح کردند. خیلی از پناهجوها برای ساختن یک زندگی بهتر به سوئد آمدند، اما این بزهکاران آن را خراب کردند. ما اشتباه کردیم و شانس داشتن یک زندگی خوب را در سوئد ازدست دادیم.
او برای نجات خود مجبور به کار با آنها شد، چون می‌دانست درغیراین‌صورت آسیب بیشتری خواهددید.
رئیس ماموران گشت خیابانی پلیس در یوتبوری، روبین نیلسوُن نیز می‌گوید بیشتر نوجوانان و جوانانی که در خیابان‌ها، آشکارا موادمخدر می‌فروشند، با تهدید و زور به این کار مجبور شده‌اند.
گروه‌های بزهکار، این نوجوانان را به مواد مخدر نیز معتاد می‌کنند تا بتوانند آنها را هرچه بیشتر در چنگ خود داشته باشند. این نوجوانان توسط پلیس نیز دستگیر می‌شوند، اما به گفته‌ی نوجوان ساکن یوتبوری، پلیس تنها آنها را دستگیر می‌کند و کاری به کار کسانی که در ویلاهایشان منتظر پول فروش آنها هستند، ندارد.
یک دلیل عمده‌ی رو آوردن نوجوانان پناهجوی تنهای افغان به فروش موادمخدر، بی‌سرپناهی آنها معرفی شده است. به گزارش یکی از سازمان‌های غیرانتفاعی کمک به کودکان و نوجوانان پناهجوی تنها در یوتبوری، در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ شمار نوجوانان و جوانان بی‌سرپناه در این شهر افزایش زیادی پیدا کرد. آنها نوجوانانی بودند که یا سنشان بیشتر از ۱۸ سال تشخیص داده شده بود یا در آن زمان به ۱۸ سالگی رسیده بودند.
چنین وضعیتی محدود به یوتبوری نیست و در شهرهای دیگر سوئد نیز دیده می‌شود. شمار نوجوانان و جوانان افغان که برای گروه‌های بزهکار، موادمخدر می‌فروشند در استکهلم، ۱۲۰ نفر اعلام شده است، در اوپسالا ۲۵ نفر و در یوتبوری نیز بین ۱۵ تا ۲۰ نفر.
به گفته‌ی لننارت کارلسوُن از پلیس مرکزی استکهلم، آنها در برابرجایی برای خواب و همچنین تامین موادی که خود مصرف می‌کنند، به فروشندگان مواد برای بزهکاران تبدیل می‌شوند.
روبین نیلسون، رئیس ماموران گشت خیابانی پلیس در یوتبوری عوامل به وجودآمدن چنین وضعیتی را انتظار طولانی برای بررسی پرونده که گاهی به سه سال می‌رسد، ترس از دریافت پاسخ منفی و نیز بی‌سرپناهی می‌داند. او مقصر اصلی را کشور سوئد می‌شناسد که زمینه‌‌ی گرفتارشدن این نوجوانان را در دام بزهکاران فراهم کرده‌است.
به گزارش سازمان‌های مختلف امداد، تعداد ده‌ها نوجوان و جوان پناهجوی تنهای افغان که به دام گروه‌های بزهکار افتاده و به فروشنده‌ی موادمخدر در شهرهای بزرگ تبدیل شده‌اند، بخش بسیار کوچکی از ۳۵ هزار نوجوان پناهجوی تنهایی ست که در پاییز ۲۰۱۵ از سوئد درخواست پناهندگی کردند. این سازمان‌ها، دولت و نهادهای .
مسؤل را عامل اصلی چنین وضعیتی می‌دانند
.
مصرف موادمخدر در یکی از کمپهای پناهجویی در جنوب سویدن گسترده است
استفاده از مواد مخدر، به‌خصوص حشیش و حتی مورفین و هروئین، در کمپ پناهجویی فورFur واقع در جنوب سویدن گسترده است. باشندگان این کمپ نگران این وضعیت هستند، ولی مسئول کمپ وضعیت ایجاد شده را خیلی جدی نمی‌گیرد.
بر اساس گزارش کانال چهار رادیوی سویدن در بلِکینگه، یک سوم ساکنین این کمپ مواد مخدر مصرف می‌کنند. خانواده‌هایی که در این کمپ زندگی می‌کنند نگران امنیت و سلامتی اعضای خانواده خود هستند. یکی از باشندگان دیگر این کمپ به خبرنگار رادیو سویدن می‌گوید که او نمی‌گذارد تا فرزندانش تنها به بیرون بروند.
در این کمپ که ۲۵۰ پناهجو در آن زندگی می‌کند، براساس چشمدید و تخمین باشندگان کمپ فورFur، در حدود ۸۰ تن از مواد مخدر استفاده می‌کنند. اما مسئول این کمپ، یسپر داکسبری، اظهار می‌دارد که استفاده از مواد مخدر در این محل زیاد جدی نیست.
وی اضافه می‌کند بعضی اوقات شنیده می‌شود که در آنجا مواد مخدر رد و بدل می‌شود ولی به باور وی این کار پُلیس است که این اتفاقات را پی‌گیری کند.
پُلیس منطقه کارلس‌کرونا، اندرش ویکلندر، که برای جلوگیری از استفاده و خرید و فروش مواد مخدر کار می‌کند، اظهار می‌دارد که منابع امروزی پُلیس برای مبارزه با این‌گونه جرائم کافی نیست.
نظر به گفته‌های یکی از ساکنین کمپ فور، خرید مواد مخدر در آنجا آسان‌تر از خرید مواد غذایی است.
دلیل روی آوردن پناهجویان به مواد مخدر را یکی از باشندگان این کمپ بی‌سرنوشتی و نداشتن مشغولیت سالم پناهجویان عنوان می‌کند.
ماتس فریدیل، استاد روانشناسی در دانشگاه لوند، به این باور است که نگرانی افراد از زندگی در مهاجرت و ناراحتی‌های زندگی گذشته در جنگ و شرایط دشوار بخش بسیار اندکی از واقعیت است. این افراد پس‌زمینه اعتیاد دارند. در محلی که آنها زندگی می‌کنند امکانات خرید مواد مخدر خیلی آسان است و این افراد به مصرف دوباره این مواد روی می‌اورند. او همچنان معتقد است که فروشنده‌های مواد مخدر از وضعیت حساس زندگی پناهجویان سوء استفاده می‌کنند و در آن محلات بازاریابی می‌کنند. وی شرایط ایجاد شده در اطراف کمپ فور را خیلی جدی و غیرقابل قبول عنوان می‌کند. او اظهار می‌دارد که مسئولین کمپ باید توانایی کنترُل اوضاع را داشته باشند.
استفاده از مواد مخدر در سویدن غیرقانونی است. پناهجویان با مصرف این مواد زندگی و سرنوشت پناهجویی خود را در خطر می‌اندارند.
بعد از پخش این گزارش از کانال چهار رادیوی سویدن در بلکینگه، اداره مهاجرت به بخش امنیتی وظیفه داده که وضعیت را بررسی کند. یان ایکدال، رئیس اداره مهاجرت در منطقه جنوب، حالت ایجاد شده در کمپ فور را جدی می‌خواند.
- اطلاعات بدست‌آمده در استفاده از مواد مخدر و هم از نگاه کمیت آن خیلی جدی است.
اکنون پُلیس و اداره خدمات اجتماعی از مسئله استفاده مواد مخدر در کمپ فور در جریان گذاشته شده‌اند.
https://sverigesradio.se/radioswedenfarsidari
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر