اطلاعیه؛ سالگرد کشتار زندانیان سیاسی دهه شصت
روایت کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت از زبان شاهدان دادگاه مردمی ایران تریبونال
سی و یک سال از یورش سراسری و خونبار رژیم جمهوری اسلامی به نیروهای مخالف در خرداد 1360 می گذرد، که با دستگیری و شکنجه و اعدام های دسته جمعی هزاران تن از مبارزان شیفته آزادی، برابری و عدالت اجتماعی اغاز شد و با کشتار هزاران زندانیان سیاسی در تابستان 1367 به اوج رسید.
جمهوری اسلامی، برای مقابله با آگاهی و بیداری وجدان ها در مقابل این جنایت بزرگ، با اعمال سرکوب لجام گسیخته در جامعه، اختناق و سانسور را بر تمامیت جامعه حاکم کرد. در ماه های اغازین این کشتار، با هدف ایجاد رعب و وحشت در جامعه و به عقب راندن مردم از خواسته های انسانی شان که برای به دست آوردن آن ها انقلاب کرده بودند، خبر اعدام ها را در مطبوعات و رسانه های دولتی منعکس می کرد. آنگاه که نگران بروز اعتراضات در جامعه شد، روزنه های اطلاع رسانی را به طور کامل مسدود و تلاش کرد با کمک از زمان و گرد و غباری که تاریخ به تدریج بر خاطرها می کشد، آین جنایت هولناک را از حافظه مردم پاک و آن را به فراموشی به سپارند.
بیست و چهار سال است، بازماندگان دهه شصت، با برگزاری برنامه های یادمان، گردهمائی، سمینار و افشاگری و اعتراضات خیابانی در خارج ایران، پیگیرانه با فراموشی مقابله کرده و خاطره تلخ این جنایت را زنده نگه داشته اند.
بسیاری از زوایای تاریک این جنایت هولناک را همه ی این سال ها جان بدربردگان از کشتارهای دهه شصت مورد کنکاش قرار داده اند. اکنون خانواده های جان سپردگان بعد از یک دوره طولانی سکوت غم بار، با فعالیت و افشاگری مشترک در کارزار ایران تریبونال و بیان خاطرات شان، از رنج و درد و ستمی که به آنان در دهه شصت رفته است، می گویند. از اعدام عزیزان شان توسط جانیان حاکم بر ایران می گویند، از برخوردهای غیرانسانی و جنگ و گریزشان با جمهوری اسلامی و از محرومیت های اجتماعی که رژیم برآنان اعمال کرده است، می گویند. از اخراج فرزندان و جوانان خانواده از مدارس، از اخراج بزرگترها از محل کار، از قطع حقوق و منبع امرار معاش خانواده و انزوای شان در جامعه می گویند. خانواده ها در دادگاه لندن، فصلی دیگری از جنایات دهه ۶٠ را بازگو می کنند که تا پیش از این هرگز به آن پرداخته نشده بود. آنها با حضور در این دادگاه مردمی، علیه رژیم جمهوری اسلامی اعلام جرم کردند.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)، که همه ی این سال ها به اشکال کوناگون علیه فراموشی مبارزه کرده و به مستند سازی کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت پرداخته است، در تداوم فعالیت های خود علیه فراموشی و روشن سازی زوایای پنهان و ناگفته جنایات دهه شصت، برنامه های سالگرد امسال را به بازخوانی زوایای ناگفته جنایات دهه شصت توسط شاهدان مرحله اول دادگاه ایران تریبونال و نمایش فیلم این دادگاه، اختصاص داده است.
برنامه های بیست و چهارمین سال گرد:
استکهلم
١- فصل نامه کوتاهی در باره کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت
٢- سخن و شعر، نویسنده و شاعرسرشناس تبعیدی و زندانی سیاسی دو نظام، حسن حسام
٣- نمایش فیلم دادگاه لندن
٤-میزگرد بررسی تاثیر اجتماعی، سیاسی و روانی دادگاه لندن با حضور شماری از شاهدان این دادگاه، رویا اشرف زاده، رویا جهرمی، مادر عصمت، گیتا رستم علی پور و هدیه شمسی با میزبانی بهرام رحمانی.
۵-موسیقی با صدای هنرمند معترض تبعیدی گیسو شاکری
زمان: ٢٢ سپتامبر ٢٠١٢، ساعت ۶ بعد از ظهر
مکان: سالن اجتماعات تنستا ترف Tensta Träff
سیدنی
١- فصل نامه کوتاهی در باره کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت
٢- نمایش فیلم دادگاه لندن
٣- شعر و موسیقی
زمان: ١ سپتامبر ٢٠١٢، ساعت ٧ بعداز ظهر
مکان: 7 Victor Street Chatswood New South Wales 2067
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
اول شهریور ۱٣٩١برابر با ٢٢ اوت ٢٠١٢
---------------------------
تنها پشتوانه خامنه ای در حال حاضر چیزی نیست جز ترس و سکوت من و تو
خامنه ای این شکارچی بیشرف و کثیف عقابهای سرزمین من و تو به ته خط رسیده. هیچی نداره که بهش خودشو آویزون بکنه. برای چین و روسیه هم دیگر آن اهمیت اقتصادی قبل را ندارد. روستاییان ساده لوح را هم دیگر ندارد چون قیمت مرغ و میوه خواب چشم روستاییان عزیز را نیز باز کرده است. دلارهای نفتی هم که با تحریمهای اخیر تبدیل شد به معاوضه نفت با واردات کالاهای بنجل چینی. حتی توان برگزاری یک اجلاس را ندارد و برایش مملکت را تعطیل میکند. لازم نیست خیلی خطر بکنیم. فقط سکوت نکن و نزن به بیخیالی. همین. در خیابان باش. در حال پرو کردن تیشرت باش. در حال خوردن ذرت مکزیکی باش. تو فقط باش تا من فریاد بزنم. فقط باش هموطن. فقط باش تا قبل از آتش جنگ و قبل از له شدن گوشت و استخوانمان در کشمکش سهم خواهی قدرتها خودمان برخیزیم و مام میهم را نجانت دهیم.
--------------------------
اقدام فوری
ترس از شکنجه برای نویسنده ایرانی
نویسنده ایرانی ارژنگ داودی، از اکتبر سال 2003 زندانی است، در 27 ژوئن به بند 209 زندان اوین منتقل شد بیم آن می رود که او را مورد شکنجه قرار دهند و یا اینکه تحت درمان قرار نگیرد.
او در تاریخ 28 اوت با اتهام جدید "محاربه با خدا" (محاربه) به خاطر فعالیت های سیاسی مسالمت آمیز خود متهم شده است.
از زمان آغاز بازداشت،ارژنگ داودی حکم زندان خود را در زندان های مختلف ایران، از جمله در زندان بندر عباس زندان هرمزگان که در 1500 کیلومتری جنوب محل سکونتش تهران می باشد ، زندان رجایی شهر در کرج و زندان اوین ، بند 209، که بر این باور است که تحت کنترل وزارت اطلاعات می باشد.
از این بنداغلب گزارش می شود که زندانیان مورد شکنجه یا اذیت و آزارهای دیگر قرار می گیرند.و یا زندانیان بیمار در این بند از زندان اوین تحت درمان قرار نمی گیرد، او مدت طولانی از زمان بازداشت خود را در سلول انفرادی گذرانده است.
از زمانی که به بند 209 زندان اوین منتقل شده، ارژنگ داودی تماسی با خانواده اش نداشته است.
ارژنگ داودی 28 اوت در شعبه 15 دادگاه انقلاب تهران به اتهام "محاربه با خدا" (محاربه) احضار شد.
اتهام "محاربه با خدا" احتمال صدور حکم اعدام را برای وی در پیش دارد.
ارژنگ داودی، 60 ساله، در اکتبر سال 2003 بخاطر شرکت در فیلم مستند "ایران ممنوعه" که در آن او در مورد نقض حقوق بشر در ایران صحبت می کند دستگیر شد.
پس از یک محاکمه در سال 2005 در شعبۀ 26 دادگاه انقلاب او به اتهام "تبلیغ علیه نظام" "ایجاد و هدایت یک سازمان و یا گروه مخالف دولت"،"مدیریت مرکز فرهنگی آموزشی به نام پرتو حکمت در تهران" و مشارکت در یک فیلم مستند و به دلیل نوشته های خود برای یک سیستم سکولار حکومت در ایران، او را به 15 سال زندان و 75 ضربه شلاق محکوم کرد. حکم شلاق او اجرا نشده است.
عفو بین الملل از اعضای خود در تمامی جهان خواسته است که به مقامات رژیم ایران نامه بنویسند و از آنها خواستار مهیا کردن سه امکان زیر برای ارژنگ داودی شوند.
لطفا فورا نامه هایی به فارسی، انگلیسی، عربی و یا زبان خود بنویسید.
- درخواست از مقامات ایرانی برای آزادی فوری و بدون قید و شرط ارژنگ داودی ، او صرفا به خاطر به کارگیری مسالمت آمیز حقوق خود در نوشته هایش برای آزادی بیان و تشکل و فعالیت سیاسی در بازداشت است.
- از آنها خواسته شود از ارژنگ داودی در برابر شکنجه و سایر بدرفتاریها محافظت شود و به او تمام مراقبت های لازم پزشکی داده شود.
- فراخوانی برای امکان دسترسی فوری ارژنگ داودی به خانواده و وکیل خود.
سی و یک سال از یورش سراسری و خونبار رژیم جمهوری اسلامی به نیروهای مخالف در خرداد 1360 می گذرد، که با دستگیری و شکنجه و اعدام های دسته جمعی هزاران تن از مبارزان شیفته آزادی، برابری و عدالت اجتماعی اغاز شد و با کشتار هزاران زندانیان سیاسی در تابستان 1367 به اوج رسید.
جمهوری اسلامی، برای مقابله با آگاهی و بیداری وجدان ها در مقابل این جنایت بزرگ، با اعمال سرکوب لجام گسیخته در جامعه، اختناق و سانسور را بر تمامیت جامعه حاکم کرد. در ماه های اغازین این کشتار، با هدف ایجاد رعب و وحشت در جامعه و به عقب راندن مردم از خواسته های انسانی شان که برای به دست آوردن آن ها انقلاب کرده بودند، خبر اعدام ها را در مطبوعات و رسانه های دولتی منعکس می کرد. آنگاه که نگران بروز اعتراضات در جامعه شد، روزنه های اطلاع رسانی را به طور کامل مسدود و تلاش کرد با کمک از زمان و گرد و غباری که تاریخ به تدریج بر خاطرها می کشد، آین جنایت هولناک را از حافظه مردم پاک و آن را به فراموشی به سپارند.
بیست و چهار سال است، بازماندگان دهه شصت، با برگزاری برنامه های یادمان، گردهمائی، سمینار و افشاگری و اعتراضات خیابانی در خارج ایران، پیگیرانه با فراموشی مقابله کرده و خاطره تلخ این جنایت را زنده نگه داشته اند.
بسیاری از زوایای تاریک این جنایت هولناک را همه ی این سال ها جان بدربردگان از کشتارهای دهه شصت مورد کنکاش قرار داده اند. اکنون خانواده های جان سپردگان بعد از یک دوره طولانی سکوت غم بار، با فعالیت و افشاگری مشترک در کارزار ایران تریبونال و بیان خاطرات شان، از رنج و درد و ستمی که به آنان در دهه شصت رفته است، می گویند. از اعدام عزیزان شان توسط جانیان حاکم بر ایران می گویند، از برخوردهای غیرانسانی و جنگ و گریزشان با جمهوری اسلامی و از محرومیت های اجتماعی که رژیم برآنان اعمال کرده است، می گویند. از اخراج فرزندان و جوانان خانواده از مدارس، از اخراج بزرگترها از محل کار، از قطع حقوق و منبع امرار معاش خانواده و انزوای شان در جامعه می گویند. خانواده ها در دادگاه لندن، فصلی دیگری از جنایات دهه ۶٠ را بازگو می کنند که تا پیش از این هرگز به آن پرداخته نشده بود. آنها با حضور در این دادگاه مردمی، علیه رژیم جمهوری اسلامی اعلام جرم کردند.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)، که همه ی این سال ها به اشکال کوناگون علیه فراموشی مبارزه کرده و به مستند سازی کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت پرداخته است، در تداوم فعالیت های خود علیه فراموشی و روشن سازی زوایای پنهان و ناگفته جنایات دهه شصت، برنامه های سالگرد امسال را به بازخوانی زوایای ناگفته جنایات دهه شصت توسط شاهدان مرحله اول دادگاه ایران تریبونال و نمایش فیلم این دادگاه، اختصاص داده است.
برنامه های بیست و چهارمین سال گرد:
استکهلم
١- فصل نامه کوتاهی در باره کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت
٢- سخن و شعر، نویسنده و شاعرسرشناس تبعیدی و زندانی سیاسی دو نظام، حسن حسام
٣- نمایش فیلم دادگاه لندن
٤-میزگرد بررسی تاثیر اجتماعی، سیاسی و روانی دادگاه لندن با حضور شماری از شاهدان این دادگاه، رویا اشرف زاده، رویا جهرمی، مادر عصمت، گیتا رستم علی پور و هدیه شمسی با میزبانی بهرام رحمانی.
۵-موسیقی با صدای هنرمند معترض تبعیدی گیسو شاکری
زمان: ٢٢ سپتامبر ٢٠١٢، ساعت ۶ بعد از ظهر
مکان: سالن اجتماعات تنستا ترف Tensta Träff
سیدنی
١- فصل نامه کوتاهی در باره کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت
٢- نمایش فیلم دادگاه لندن
٣- شعر و موسیقی
زمان: ١ سپتامبر ٢٠١٢، ساعت ٧ بعداز ظهر
مکان: 7 Victor Street Chatswood New South Wales 2067
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید)
اول شهریور ۱٣٩١برابر با ٢٢ اوت ٢٠١٢
---------------------------
تنها پشتوانه خامنه ای در حال حاضر چیزی نیست جز.....
وبلاگ persianempirerises.blogspotتنها پشتوانه خامنه ای در حال حاضر چیزی نیست جز ترس و سکوت من و تو
خامنه ای این شکارچی بیشرف و کثیف عقابهای سرزمین من و تو به ته خط رسیده. هیچی نداره که بهش خودشو آویزون بکنه. برای چین و روسیه هم دیگر آن اهمیت اقتصادی قبل را ندارد. روستاییان ساده لوح را هم دیگر ندارد چون قیمت مرغ و میوه خواب چشم روستاییان عزیز را نیز باز کرده است. دلارهای نفتی هم که با تحریمهای اخیر تبدیل شد به معاوضه نفت با واردات کالاهای بنجل چینی. حتی توان برگزاری یک اجلاس را ندارد و برایش مملکت را تعطیل میکند. لازم نیست خیلی خطر بکنیم. فقط سکوت نکن و نزن به بیخیالی. همین. در خیابان باش. در حال پرو کردن تیشرت باش. در حال خوردن ذرت مکزیکی باش. تو فقط باش تا من فریاد بزنم. فقط باش هموطن. فقط باش تا قبل از آتش جنگ و قبل از له شدن گوشت و استخوانمان در کشمکش سهم خواهی قدرتها خودمان برخیزیم و مام میهم را نجانت دهیم.
--------------------------
فراخوان عفو بین الملل برای زندانی سیاسی ارژنگ داودی
متن زیر توسط "فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران"ترجمه شده استاقدام فوری
ترس از شکنجه برای نویسنده ایرانی
نویسنده ایرانی ارژنگ داودی، از اکتبر سال 2003 زندانی است، در 27 ژوئن به بند 209 زندان اوین منتقل شد بیم آن می رود که او را مورد شکنجه قرار دهند و یا اینکه تحت درمان قرار نگیرد.
او در تاریخ 28 اوت با اتهام جدید "محاربه با خدا" (محاربه) به خاطر فعالیت های سیاسی مسالمت آمیز خود متهم شده است.
از زمان آغاز بازداشت،ارژنگ داودی حکم زندان خود را در زندان های مختلف ایران، از جمله در زندان بندر عباس زندان هرمزگان که در 1500 کیلومتری جنوب محل سکونتش تهران می باشد ، زندان رجایی شهر در کرج و زندان اوین ، بند 209، که بر این باور است که تحت کنترل وزارت اطلاعات می باشد.
از این بنداغلب گزارش می شود که زندانیان مورد شکنجه یا اذیت و آزارهای دیگر قرار می گیرند.و یا زندانیان بیمار در این بند از زندان اوین تحت درمان قرار نمی گیرد، او مدت طولانی از زمان بازداشت خود را در سلول انفرادی گذرانده است.
از زمانی که به بند 209 زندان اوین منتقل شده، ارژنگ داودی تماسی با خانواده اش نداشته است.
ارژنگ داودی 28 اوت در شعبه 15 دادگاه انقلاب تهران به اتهام "محاربه با خدا" (محاربه) احضار شد.
اتهام "محاربه با خدا" احتمال صدور حکم اعدام را برای وی در پیش دارد.
ارژنگ داودی، 60 ساله، در اکتبر سال 2003 بخاطر شرکت در فیلم مستند "ایران ممنوعه" که در آن او در مورد نقض حقوق بشر در ایران صحبت می کند دستگیر شد.
پس از یک محاکمه در سال 2005 در شعبۀ 26 دادگاه انقلاب او به اتهام "تبلیغ علیه نظام" "ایجاد و هدایت یک سازمان و یا گروه مخالف دولت"،"مدیریت مرکز فرهنگی آموزشی به نام پرتو حکمت در تهران" و مشارکت در یک فیلم مستند و به دلیل نوشته های خود برای یک سیستم سکولار حکومت در ایران، او را به 15 سال زندان و 75 ضربه شلاق محکوم کرد. حکم شلاق او اجرا نشده است.
عفو بین الملل از اعضای خود در تمامی جهان خواسته است که به مقامات رژیم ایران نامه بنویسند و از آنها خواستار مهیا کردن سه امکان زیر برای ارژنگ داودی شوند.
لطفا فورا نامه هایی به فارسی، انگلیسی، عربی و یا زبان خود بنویسید.
- درخواست از مقامات ایرانی برای آزادی فوری و بدون قید و شرط ارژنگ داودی ، او صرفا به خاطر به کارگیری مسالمت آمیز حقوق خود در نوشته هایش برای آزادی بیان و تشکل و فعالیت سیاسی در بازداشت است.
- از آنها خواسته شود از ارژنگ داودی در برابر شکنجه و سایر بدرفتاریها محافظت شود و به او تمام مراقبت های لازم پزشکی داده شود.
- فراخوانی برای امکان دسترسی فوری ارژنگ داودی به خانواده و وکیل خود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر