آمریکا حمله به سوریه را به ناتو واگذار کرده و دولت ترکیه به خاطر وجود اقلیت کرد در سوریه مخواهد خود بر کشور آینده سوریه نظارت داشته باشد
آمریکا حمله به سوریه را به ناتو واگذار کرده و دولت ترکیه به خاطر وجود اقلیت کرد در سوریه مخواهد خود بر کشور آینده سوریه نظارت داشته باشد.
بازی نمودن نقش ترکیه در باره سوریه بسیار خطرناک است که باید اقلیتهای قومی در آن کشور مواضع ترکها برای جهانیان افشا کنند ترکیه دشمن مسیحها ارمنیها کردها و حتی عربها میباشد یک دولت به تمام معنا نژادپرست و هیتلری میباشد. بنابر این ترکیه خود را وارد یک بازی خیلی خطرناک نموده است که خطری بلقوه دارد برای کردهای ساکن سوریه و حتی سریانیها و ارامنه ساکن سوریه اگر ترکیه وارد سوریه بشود قتلعام ارامنه و کردها در آن کشور بدست ارتش ترکیه و عربهای شوینیزم بوقوع می پیوندد.
نسل‌کشی ارامنه به تبعید و کشتاردسته جمعی، عمدی و سیستماتیک تعداد بسیار زیادی از مردم ارمنی ساکن سرزمین‌های تحت کنترل امپراطوری عثمانی بین سال‌های 17-1915 گفته می‌شود. تعداد قربانیان 5/1-1 میلیون نفر تخمین زده شده‌است.
ویژگی‌های جغرافیایی ارمنستان:
ارامنه یکی از کهن‌ترین اقوام هند و اروپایی به شمار می‌روند، ارمنستان جلگه‌ای است وسیع که به مناطق جدا از هم تقسیم شده و کوهستان‌هایی بی‌شمار آن رادر بر گرفته و از شمال و جنوب به وسیله سلسله جبالی محدود می‌شود.
جلگه ارمنستان پوشیده از کوه‌هایی است که از بلندی‌های شمال، جنوبی آن بسیار رفیع‌ترند.
از آن میان می‌توان از آتش‌فشان‌هایی نام برد که معرفترین قله آن آرارات متعلق به کردها و ارامنه است که به روایت انجیل کشتی نوح بر فراز آن به شن نشست. این کوه سمبل ارامنه به حساب می‌آید که اینک در ترکیه واقع شده‌است. کوهستانی بودن ارمنستان، موجب پراکندگی و گسستگی بومیان شده و به خصوص گذرگاه طبیعی مناسبی برای هجوم اقوام دیگر از شرق و از غرب فراهم میکند.
تاریخچه:
در ترکیه نزدیک به 1300000 کرد توسط دولت عثمانی و دولت کمال پاشا قتلعام شده اند و این قتلعام علیه کردها در آن کشور هنوز ادامه دارد سرزمین کردها و ارامنه با هم مشترک هشتند
ترکان عثمانی یکی از قبایل نژاد تورانیان بودند که سرزمین اصلی آنها در آسیای مرکزی از کوه های اورال تا دشت ترکستان چین بوده‌است، ولی در اثر حملات متوالی مغولان، خشک‌سالی و عوامل دیگر در قرن 13 مجبور به ترک سرزمین اصلی خود و مهاجرت به سمت آسیای صغیر و آناتولی (ترکیه امروزی) می‌شوند و در مدت زمان کوتاهی امپراطوری عظیمی را ایجاد می‌کنند. پس از آن که عثمانیان در جنگ با ایران صفوی تمامی سرزمین ارمنستان و حتی گرجستان و آذربایجان ایران را متصرف شدند، شاه عباس کوشید تا ارمنستان را پس بگیرد، که تنها موفق به پس گرفتن قسمت شرقی ارمنستان و مناطق مهمی چون ایروان، نخجوان و قره‌باغ شد. بدین ترتیب ارمنستان به دو پاره ارمنستان شرقی تحت حاکمیت ایران (که بعدها در سال 1828 و در معاهده گلستان و ترکمنچای به دولت روس واگذار گردید) و ارمنستان غربی تحت حاکمیت عثمان تقسیم شد.
در آن زمان، آن‌چه را که سلاطین عثمانی در آن اتفاق نظر داشتند، سیاست پان‌ترکسیم یعنی ملت واحد، مذهب واحد و زبان واحد بود که به هر نحوی در عثمانی به اجرادر می‌آمد.
بر اساس آن‌چه گفته‌شد، از جمله دلایلی که سبب شد پان‌ترک‌ها به کشتار ارمنیان دست بزنند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1)نخست دلیل جغرافیایی بود. زیرا ارامنه هم‌چون دیواری آهنین میان ترک‌های عثمانی و ترک‌زبانان قفقاز که هیچ گونه پیوست نژادی با آنها نداشتند و ترکان آن سوی دریای خزر قرار گرفته‌بودند.
2)ارامنه، مسیحی بودند و با وجود فشار و تعقیب حاضر نمی‌شدند که دین خود را عوض کنند. از این رو از میان برداشتن این سد و نابودی ارمنیها برای رسیدن به هدف بیمارگونه پان ترکیسم امری ضروری بود. تا این که جنگ جهانی اول چنین فرصت مناسبی را برای ترکان جوان (گروه‌های انقلابی ترک که سلطان عبدالحمید را از سلطنت خلع کردند) به وجود آورد.
زمانی که ارامنه فکر می‌کردند با خلع سلطان عبدالحمید همه بدبختی‌ها و دوران ترس و وحشت به پایان رسیده‌است، ناگهان سیمای خشونت به ارامنه ظاهر گشت.
قبل از آغاز جنگ جهانی اول (1914) حدود 5/2 میلیون نفر ارمنی در قلمرو امپراطوری عثمانی زندگی می‌کردند. اما پس از سال (1923)؛ یعنی بعد از قتل عام نهایی فقط تعداد اندکی (50 هزارنفر) باقی ماندند.
در تابستان 1914 هنگامی که آتش جنگ جهانی اول شعله‌ور شد و توجه اروپاییان به روی‌دادهای جنگ معطوف شد، دولت ترکیه فرصت مناسبی یافت تا مسئله ارامنه را برای همیشه حل کند.
ذکر کردیم که در آن زمان زمام امور در دست ترکان جوان و تحت کمیته‌ای به نام کمیته اتحاد و ترقی قرار داشت. سه تن از رهبران اصلی این حزب به نام‌های محمد طلعت پاشا، وزیر اعظم وقت ترکیه، اسماعیل انور پاشا وزیر جنگ، احمدجمال پاشا در رأس امور قرار داشتند. انهدام کامل نژاد ارمنی توسط این کمیته به ویژه سه شخص فوق برنامه‌ریزی شده‌بود.
در روز 24 آوریل 1915 به دستور دولت عثمانی حدود 300 نفر از رهبران، روحانیون، اندیشمندان، نویسندگان و سیاست‌مداران ارمنی دستگیر شده و پس از انتقال به کشتارگاه، همگی آنها به جز اسقفی به نام کومیتاس (که او نیز هوش و حواس خود رادر اثر آن‌چه که دیده‌بود، از دست داد) به قتل می‌رسند. آنان سپس سربازان ارمنی را در جبهه جنگ خلع سلاح کرده و گروه گروه به قتل می‌رسانند. دولت عثمانی مردان و کسانی که نیروی مقاومت جامعه را ارمنی محسوب می‌شدند به قتل رسانده و دولت بی‌دفاع ارمنی بدون هیچ رهبر و مغز متفکری بر جای ماند.
سربازان عثمانی به شهرها و روستاهای ارمنی‌نشین رفته و آنها رااز خانه‌هایشان بیرون می‌کشند، دسته‌های ارمنی را که بیشتر از زنان، کودکان و سال‌خوردگان تشکیل می‌شد و به صورت کاروان‌هایی به طرف تبعیدگاه روانه می‌ساختند. تبعیدگاهی که برای آنها در نظر گرفته شده‌بود، صحرای مرکزی سوریه در منطقه‌ای در الزور در نزدیکی شهر حلب بود، جایی که می‌بایست از گرسنگی و تشنگی در زیر آفتاب سوزان بمیرند.
امروزه ارامنه در سرتاسر جهان پراکنده شده‌اند که بیشتر آنان از فرزندان یا نوادگان بازماندگان کشتارها هستند. ارمنیانی که موفق به فرار شدند به کشورهایی چون سوریه، لبنان، روسیه، ایران، اروپا و آمریکا پناه برده و زندگی جدیدی را آغاز کردند. این در حالی است که دولت ترکیه نسل‌کشی ارامنه را تکذیب و ادعا میکند که ارامنه تنها از منطقه جنگی شرق منتقل شده‌اند و در خصوص کشته‌شدگان با ناچیز خواندن شمار قربانیان ادعا میکند که آنها در جنگ و درگیری‌های قومی کشته شده‌اند.
پس از اتمام جنگ جهانی اول و شکست متحدین (آلمان و عثمانی) دولت عثمانی و امپراطوری آن متلاشی شد و اعضای کمیته اتحاد و ترقی از ترکیه گریختند.
محو ارمنستان غربی
پس از ظهور کمال پاشا (آتاتورک)، وی برای مدت کوتاهی به اعمال ترکان جوان و قتل عام ارامنه توسط آنان اعتراف کرد، ولی خیلی زود او نیز روش گذشتگان خود را پیش گرفت و آن دسته از ارامنه‌ای را که پس از پایان جنگ به امید زندگی جدید به وطن خود بازگشه‌بودند، قتل عام کرد و بقیه ارامنه را از کشور بیرون راند و بدین ترتیب ارمنستان غربی از نقشه‌های جغرافیایی محو گردید. سرزمینی که 3000 سال وطن ارامنه به شمار می‌آمد، امروزه جزئی از خاک ترکیه محسوب می‌شود. ارمنستان شرقی نیز که تحت حاکمیت شوروی در آمده‌بود، دیگر رسماً حق نداشت فکر کند که تجزیه شده‌است. به همین سبب تا سال 1991 که ارمنستان شرقی مجدداً استقلال خود را به دست آورد، نژادکشی ارامنه به فراموشی سپرده‌شد و ارمنستان نتوانست کاری مؤثر در جهت شناسایی این قتل عام به دیگر ملل انجام دهد.
امروزه بیشتر کشورها وقوع قتل عام و نژادکشی ارامنه در سال 1915 توسط دولت وقت ترکیه را به رسمیت شناخته و محکوم کرده‌اند. فرانسه و ایتالیا از آخرین کشورهایی هستند که مجالس آن نژادکشی ارامنه در ترکیه رابه رسمیت شناخته‌اند. سایر کشورهایی که قتل عام را به رسمیت شناخته‌اند عبارتند از ونزوئلا، آلمان (که متحد اصلی ترکیه در این کشتار بود)، هلند، کانادا، سوئیس، آرژانتین، اوروگوئه، لبنان، سوئد، بلژیک، یونان، روسیه، قبرس و بیش از 40 ایالت آمریکا و پارلمان اروپا، بلغارستان.
همه ساله در 24 آوریل هزاران نفر از ارامنه تهران در کلیسای سرکیس مقدس واقع در خیابان کریم‌خان تهران گرد هم می‌آیند تا هم‌چون ارامنه ساکن در دیگر نقاط جهان مراسم یادبود بیش از 5/1 میلیون قربانی نژادکشی ارامنه توسط دولت ترکیه را برگزار کنند. ارامنه با برگزاری این گردهم‌آیی خواستار آنند که جامعه بین‌الملل و دولت‌ها این جنایت را به عنوان نژادکشی محکوم کنند و دولت ترکیه مسئولیت آن را بپذیرد.
«حمله احتمالی ناتو به سوریه، آغاز جنگی تمام عیار در منطقه خواهد بود»
گزارش بخش فارسی رادیو اسرائیل – خبرگزاری "رویترز" در تحلیلی از اوضاع سوریه، نوشته در حالی که دولت دمشق دیگر هیج دولت عربی و غربی را در کنار خود نمی بیند و حتی ترکیه نیز به اسد هشدار داده است، این تنها جمهوری اسلامی است که با توصیف حکومت اسد به عنوان "محور مقاومت"، همچنان به حمایت همه جانبه از آن ادامه می دهد.
همزمان، تارنمای خبری – تحلیلی "دیپلماسی ایرانی"، در مطلبی که بخش هایی از آنرا از روزنامه اسرائیلی "هاآرتص" و بخش هایی را نیز از پایگاه خبری – تحلیلی "ایلاف" وام گرفته است، نسبت به وقوع جنگی تمام عیار در سوریه و منطقه هشدار داد.
در این مطلب، با اشاره به حمایت همه جانبه حکومت ایران، بخشی از حکومت لبنان و حزب الله و همچنین گروه هایی در حکومت عراق از رژیم بشار اسد، نوشته شده است که در صورت هرگونه حمله نیروهای ناتو به رژیم بشار اسد، که شاید ترکیه هم در آن نقش داشته باشد، آتش جنگی تمام عیار در منطقه روشن خواهد شد. جنگی که شاید در آن، ترکیه و ایران و کشورهای عرب، همه رو در روی یکدیگر قرار گیرند.
در پایان این مطلب، به نقل از تارنمای "ایلاف، آمده است: پس شاید بهتر باشد اجازه دهیم که اسد همه مخالفان را سرکوب کند – هر چند که این سرکوب دو سال طول بکشد.
------------------------
دستگیری قره ایلان رد شد؛ ترکیه به ایران: نسجیده سخن نگویید
گزارش بخش فارسی رادیو اسرائیل – در حالی که دروغگویی رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی ایران شرمندگی زیادی برای خود آقای علاءالدین بروجردی و ایران ایجاد کرده است، وزیر خارجه ترکیه، آقای احمد داوود اوغلو در تماس تلفنی با همتای ایرانی خود، آقای علی اکبر صالحی، از ایران خواست از دروغ پراکنی در مورد امور مهم مرتبط با ترکیه دست بردارند.
دولت آنکارا خبری را تکذیب کرد که در آن ادعا شده بود فرد دوم در حزب کارگران کردستان ترکیه، "پ.ک.ک"، توسط نیروهای امنیتی ایران دستگیر شده است.
عصر دیروز (شامگاه یکشنبه)، آقای قره ایلان، خود در مصاحبه ای با شبکه تلویزیونی کردی "روژ"، گفت خبر دستگیری او "یک بازی طراحی شده از سوی دولت های ایران و ترکیه" بوده تا روحیه اعضای "پ.ک.ک" را تضعیف کنند.
اظهارات ضد و نقیض رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران، نشان از ضعف سیاسی مسئولان حکومتی دارد – چرا که فردی با چنین مسئولیتی، در هیچ کجای دنیا این چنین براساس اخبار تأیید نشده مصاحبه نمی کند، که خود پس از ساعاتی مجبور شود حرفش را پس بگیرد.
یادآوری می کنیم که دیروز (یکشنبه)، خبرگزاری نیمه رسمی "مهر"، حتی مدعی شده بود که انتشار خبر دستگیری آقای قره ایلان و "تأیید این خبر توسط مسئولان ایرانی"، "موجی از شادمانی" را در ترکیه ایجاد کرده و به ادعای "مهر"، مردم ترکیه می گویند "کاری که ترکیه 30 سال نتوانست انجام دهد، جمهوری اسلامی انجام داد".
خبرگزاری "مهر" حتی ابراز امیدواری کرده بود که دستگیری فرد شمار دو "پ.ک.ک"، موجب بهبود روابط تهران – آنکارا شود.
آقای مراد قره ایلان، 57 سال سن دارد و فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک است. او از 32 سال پیش به حزب کارگران کردستان پیوست و به تدریج و پس از دستگیری آقای عبدالله اوجان، رهبری "پ.ک.ک" را در دست گرفت.
او چندی پیش تهدید کرده بود که اگر کشتار کردها توسط حکومت ایران به بهانه مبارزه با "پژاک" ادامه پیدا کند، دستور حمله چریک های "پ.ک.ک" به نظامیان جمهوری اسلامی را صادر خواهد کرد.
همزمان، سفیر ایران در بغداد، آقای حسن دانایی فرد در زمینه عملیات نظامی سپاه پاسداران علیه گروه "پژاک" که گفته می شود شاخه ایرانی "پ.ک.ک" است، و تنشی که در روابط ایران و عراق بر سر این مسأله به وجود آمده است، مدعی شد که روابط دو کشور، به گفته او "عمیق تر" از آن است که این موضوع بر آن تأثیر بگذارد و گفت به زودی کمیته ای مشترک برای حل مسأله، بین ایران و عراق تشکیل خواهد شد.
-----------------------
مخالفان قذافی به پایتخت نزدیک می شوند
قذافی: ملت لیبی ایستاده است و حکومت من هم، همچنین
گزارش بخش فارسی رادیو اسرائیل – در حالیکه مخالفان حاکم بخش هایی از لیبی، معمر قذافی با پایتخت تنها نیم ساعت فاصله دارند و قصد دارند با به تصرف درآوردن طرابلس، کار قذافی را یکسره کنند، وی در تازه ترین سخنرانی از طرفداران خود خواست همه با هم متحد شوند و لیبی را از دست "خائنان و ناتو" خارج کنند.
قذافی گفت: «ملت لیبی باقی می ماند و حکومت من نیز ادامه خواهد یافت. ای مردم به پا خیزید، پیش بروید، سلاح های خود بردارید و برای آزاد کردن سانتیمتر به سانتیمتر از خاک کشور از چنگ خائنان و نیروهای ناتو به جنگ بپردازید».
همزمان یک مقام لیبیایی از دیدار بین نمایندگان قذافی با نمایندگان مخالفان او در جنوب تونس خبر داد ولی سخنگوی دولت قذافی این خبر را تکذیب کرد.
عشق بازی جوانان اسرائیلی در چادرهای اعتراضی در "روز عشاق"
گزارش بخش فارسی رادیو اسرائیل – امروز (دوشنبه) پانزدهم ماه "آو" و روز عشق است و در سراسر جهان بسیاری از جوانان یهودی دختر و پسر این روز را برای بستن پیمان زناشویی بین خود برگزیده اند.
داستان روز عشق به دوران باستان باز می گردد؛ آن هنگام دخترکان زیبای یهودی در اسرائیل، در این روز در حالی که پیراهن سفید بر تن کرده و موهای خود را به گل آراسته بودند به میدان های شهرها و روستاها می آمدند و به رقص و پایکوبی می پرداختند و داریه می زدند و جوانان پسر هر کدام به سوی آنان می رفتند و یکی را برمی گزیدند و با او به رقص می پرداختند.
چادرهایی که اکنون جوانان اسرائیلی دختر و پسر در اعتراض به گرانی مسکن و اجاره بهای آن در جای جای کشور برپا کرده اند، امروز (دوشنبه) "روز عشق" به محلی برای ابراز محبت جوانان به یکدیگر تبدیل شده بود و صدها نفر در آنها پیمان ازدواج بستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر