بازگویی نقشه و تصمیم ترور جمعی رهبری حزب حکمتیست وقت از جمله رحمان حسین زاده و سه رفیق دیگر در سال ۲۰۰۴ یا ۲۰۰۵ توسط ؛سازمان زحمتکشان کردستان ایران؛!

بازگویی نقشه و تصمیم ترور جمعی رهبری حزب حکمتیست وقت از جمله رحمان حسین زاده و سه رفیق دیگر در سال ۲۰۰۴ یا ۲۰۰۵ توسط ؛سازمان زحمتکشان کردستان ایران؛!
به گفته شورش خراسانه که با شهامت و احساس مسئولیت این تصمیم را فاش کرده، نقشه این ترور را دفتر سیاسی سازمان زحمتکشان عبدالله مهتدی کشیده بود که شورش به درست آن را قبول نکرده است. میگوید که سایر اسامی را که قرار بوده ترور شوند را به یاد ندارد.

بهرام رضایی که مسئول نظامی اردوگاه زحمتکشان بوده و او این تصمیم را با شورش در جریان گذاشته است. او با رضا کعبی و صباح ماموخ هم حرف میزند و آنها هم میگویند این تصمیم دفتر سیاسی بوده است و تو چرا آن را قبول نکردی . همچنین میگوید با فاروق بابامیری هم حرف زده که به نظر میرسید او در جریان نبوده است.

او مگوید من مخالفت کرده ام و بهشان گفته ام چگونه ممکن است من این کار را بکنم. هر چی باشد آنها با جمهوری اسلامی میجنگد و من این سیاست را قبول ندارم. چند سال بعد او از این حزب استعفا میدهد.

ما بارها ماهیت ارتجاعی این باند های سناریو سیاهی را افشا کرده ایم. خطر این باند های مسلح را به کرات به مردم کردستلن گوشزد کرده ایم. در زمان انشعاب این جریان از کومله ، در سنندج به باند چاقو کشان معروف شدند و به این اسم ازشان یاد میشد. دلیلش هم توطئه حمله به اردوگاه کومله و همچنین درگیریها و دست درازی هایی بود که چند بار برای اعضای کومله بوجود آوردند.
این باندی قومی که فارغ از ابتدایی ترین پرنسیب های انسانی هستند با مقامات آمریکایی و عربستان رابطه گرمی دارند. میدانند که پایگاه اجتماعی ندارند دست به دامان آمریکا و عربستان شده اند که هم امکاناتی بهشان بدهند هم در آینده بعد از جمهوری اسلامی مثل کردستان عراق ریاست شهر و استان را بهشان بدهند. حال به هر قیمتی که باشد فرقی نمیکند.
اینها اگر توانش را داشته باشند جواب مخالف سیاسی شان را با چاقو و قمه و اسلحه میدهند. تمام جریانات قومی ماهیت شان همین است. حزب دمکرات که بزرگ اینها ست هم به خمینی لبیک گفت هم مقر سازمان پیکار و چریک های فدایی در بوکان حمله کرد و اعضای این دو سازمان را در مقرها ترور کرد هم جنگ چهار ساله ای را به کمونیست های متشکل در کومله و حزب کمونیست ایران فروخت و جان صدهها کمونیست کردستان را گرفت. جنگی که کاملا جنبشی، طبقاتی، آگاهانه و ضد کمونیستی بود و ربطی به برادر کشی و این بحث های اخلاقی - ناسیونالیستی نداشت
.
افشای این باندهای قومی ابتدایی ترین کار هر انسان شرافتمندی است که آینده و امنیت و آرامش جامعه کردستان و ایران برایشان مهم است. از همین الان باید پایه ها و اصولی را بین مردم تبلیغ کرد که اجازه نداد در فردای جمهوری اسلامی هیچ مخالف سیاسی به صرف ابراز عقیده و نقد مورد تهدید و ترور و ارعاب قرار بگیرد. کارنامه ناسیونالیست ها به حدی سیاه است که هیچ اعتمادی بهشان نیست و فقط نیرو و موج مردمی است که مانع ترور و ارعاب مخالف سیاسی میشود.
کردستان و جامعه ای امن که در آن دلهره نداشته باشیم هیچ فعالی به خاطر اظهار نظر و نقد توسط قوم پرستان و اسلامی ها ترور نمی شود، کار روزمره و جدی ما فعالین و دلسوزان جامعه را می طلبد.
من با وجود مخالفت هایی که با خط فکری دوستانی مثل بختیار بلوری، خالد علی پناه و .....دارم اما فکر میکنم آینده و امنیت تمام شهروندان جامعه کردستلن از هر قشر و خط فکری سیاسی برایشان مهم است و همین افشاگری ها خود کمکی به این روند میکند.
به امید و تلاش برای جامعه ای امن ، آزاد و برابر برای همه.

ضمنا شخصا تشکر میکنم از شورش خراسانه که این نقشه شوم مهم را افشا کرد.

بختیار پیرخصری