انتقاد از فیس بوک و سایر شبکه‌های اجتماعی

انتقاد از فیس بوک و سایر شبکه‌های اجتماعی

فیس بوک پرطرفدارترین شبکه اجتماعی اینترنتی است

بنیاد تحقیقاتی "وارن‌تست" در آلمان شبکه‌های اجتماعی در اینترنت را متهم می‌کند که در حفظ اطلاعات کاربران قابل ‌اعتماد نیستند.

کارشناسان فنی و حقوقی بنیاد وارن‌تست مستقر در برلین روز پنجشنبه (۲۵ مارس) در گزارشی خبر دادند که تمام ۱۰ شبکه اجتماعی که مورد تحقیق قرار گرفته‌اند، کاستی‌هایی جدی را در حفظ داده‌های شخصی کاربران خود نشان می‌دهند.

این اطلاعات در بسیاری موارد، داده‌های شخصی مانند عکس‌ها یا متون خصوصی بوده است. به نظر بنیاد "وارن‌تست" واگذاری این اطلاعات به شرکت‌ها و بنگاه‌های تجارتی با قوانین و مقررات جاری در کشورهای عضو اتحادیۀ اروپا مغایرت دارد.

طبق قانون، شرکت‌های اینترنتی که اطلاعات شخصی را دریافت و ذخیره می‌کنند، باید در حفظ آن از عوامل بیگانه کوشا باشند، و آنها را مانند دارایی خود تلقی نکنند.

به نظر بنیاد "وران‌تست" شبکۀ اجتماعی فیس‌بوک که یک شرکت آمریکائیست، در ۱۵ مورد قوانین جاری در اروپا را نقض کرده است.

کاربران فیس بوک معمولا موقع ثبت نام، به این شبکه اجتماعی اجازه می‌دهند که "اطلاعات مندرج در سایت یا حساب شخصی آن ها را در سطح جهانی" مورد استفاده قرار دهد.

فیس بوک، که در سراسر جهان بیش از ۴۰۰ میلیون کاربر دارد، از نظر بنیاد تحقیقاتی "وارن‌تست"، در امانت‌داری نسبت به کاربران خود، در پایین‌ترین سطح قرار دارد.

شبکه‌های دیگر مانند لینکدین و "مای ا‌سپیس" نیز کاستی ‌های قابل‌توجهی را نشان می‌دهند.

به تازگی یکی از مدیران شبکه "فیس بوک" به صورت ناشناس فاش کرد اطلاعاتی که از طرف کاربر "پاک" می‌شود، در واقع تنها برای کاربر "نامرئی" می‌شود، اما در ذخیره‌ مرکزی شبکه اجتماعی همچنان باقی می ‌ماند.

سایت تویتر با فیس بوک رقابت دارد

به نظر "بنیاد تحقیقاتی وارن‌تست" این تخلفی آشکار از خواست و ارادۀ مشتریان است، زیرا شبکه اجتماعی حق انحصاری آنها را بر اطلاعات شخصی‌شان نادیده می‌گیرد.

به نظر "وارن‌تست" حتی کسانی که کاربر مستقیم شبکه‌های اجتماعی نیستند، در معرض خطر قرار دارند، زیرا شبکه اجتماعی از طریق ارتباطات اعضای خود از وجود آنها باخبر می‌شود و درباره آن ها نیز اطلاعاتی گردآوری می‌کند.

به ویژه سایت‌هایی که ثبت نام اعضای خود را با استفاده از تلفن همراه (موبایل) ممکن می‌سازند، به شدت آسیب ‌پذیر هستند.

اطلاعات به عنوان کالا

به نظر "وارن‌تست" در بسیاری موارد نام کاربران و کد رمز ورود به سایت‌ها به سادگی قابل دستکاری است، به گونه‌ای که دسترسی به سایت و حساب شخصی "با گام‌های فنی نسبتا ساده" امکان‌پذیر است.

شبکه‌های اجتماعی به گردآوری هرچه بیشتر اطلاعات از اعضای خود علاقه‌مند هستند.

این شبکه‌ها خدمات خود را به طور رایگان ارائه می‌دهند، و بنابراین برای سود مالی به نشر آگهی متکی هستند.

هرچه اطلاعات بیشتری به "فروش" برسانند، مشتریان بیشتر و در نتیجه درآمد بیشتری خواهند داشت.

شبکه‌هایی که مشتریان بیشتری داشته باشند، برای آگهی‌های تبلیغاتی پول بیشتری تقاضا می‌کنند و در نتیجه درآمد خود را بالا می‌برند.

به نظر "وارن‌تست" شبکه‌هایی که معروفیت زیادی ندارند، در گردآوری و حفظ اطلاعات اعضای خود با مسئولیت بیشتری رفتار می‌کنند؛ فعالیت چنین شبکه‌هایی چندان گسترده نیست، و در نتیجه مشتریان تجارتی کمتری دارند.

بنیاد "وارن‌تست" به کاربران شبکه‌های اجتماعی هشدار می‌دهد که "تنها خود آنها می‌توانند اطلاعات شخصی خود را حفظ کنند"، زیرا هر آنچه یک بار به اینترنت داده شد، برای همیشه در فضای مجازی باقی می‌ماند.

منابعhttp://www.bbc.co.uk/persian/science/2010/03/100327_u01-am-facebook.shtml

//////////////

علف دریایی می تواند کلید حل مشکل چاقی باشد'

سبوس به دست آمده از علف دریایی برای آزمایش به نان اضافه شده است

محققان دانشگاه نیوکاسل می گویند که علف هرز دریایی می تواند کلید حل مشکل چاقی باشد زیرا مانع جذب چربی در بدن می شود.

تیم محققان دریافت که یک نوع سبوس (alginate) که در علف دریایی یافت می شود، جذب چربی توسط بدن را بیش از 75 درصد کاهش می دهد؛ که رقمی بهتر از اکثر معالجات ضدچاقی است.

محققان این سبوس را در تلاشی برای آماده کردن غذاهایی که به کاهش وزن کمک کنند، به نان اضافه کرده اند و آزمایش های کلینیکی برای سنجش میزان تاثیر این سبوس در یک رژیم غذایی عادی طراحی شده است.

دکتر ایان برانلی، که از سرپرستان تیم تحقیق بوده است گفت: "این تحقیقات حاکیست که اگر بتوانیم این سبوس را به محصولاتی مانند نان، بیسکوئیت و ماست که روزانه مصرف می کنیم اضافه کنیم، تا سه چهارم چربی موجود در این غذاها توسط بدن دفع می شود."

'راه حلی واقعی'

او افزود: "ما این سبوس را به نان اضافه کرده ایم و آزمایش اولیه در مورد طعم آن خیلی دلگرم کننده است."

دانشمندان برای آزمایش میزان تاثیر 60 نوع الیاف گیاهی مختلف از یک "شکم مصنوعی" استفاده کردند. آنها میزان تاثیر این الیاف بر هضم چربی را اندازه گیری کردند.

این یافته ها در نشست جاری انجمن شیمی آمریکا در سانفرانسیسکو ارائه شده است.

دکتر بانلی گفت: "ادعاهای بی شماری در مورد معالجات اعجازآمیز برای کاهش وزن وجود دارد، اما فقط چند مورد آنها شواهد معقول علمی در تایید این ادعا ارائه می کنند."

او افزود: "چاقی مشکلی است که روز به روز بزرگتر می شود و رعایت کردن رژیم و برنامه ورزشی برای کاهش وزن برای خیلی ها مشکل است. یافته های اولیه مطالعه ما حاکیست که این نوع سبوس می تواند راه حلی واقعی در مبارزه با چاقی ارائه کند."

این سبوس مدتی است که به مقدار کم به عنوان غلیظ کننده و پایدار کننده به مواد غذایی اضافه می شود.

دکتر دیوید هاسلام رئیس "مجمع ملی چاقی" در بریتانیا گفت: "بعضی محصولات به بهای گزاف به عنوان ابزار پزشکی فروخته می شود که هیچ فایده ای ندارد. این تحقیقات جالب به نظر می رسد، اما وقتی می توانیم آن را توصیه کنیم که دانشمندان با تکیه بر آزمایش های مفصل شواهدی خوب ارائه کرده باشند."

///////////////////////

در عصر اینترنت می توان از جامعه خود گریخت؟

بابک تورانی

بی‌بی‌سی

عکس: Joe Pugliese، منبع: wired.com

یاغی ها، هیجان انگیزترین شخصیت فیلم های هالیوودی، همیشه تنها بوده اند.

با این حال، تجربه ای نوین که اخیرا توسط ماهنامه وایرد (Wired) انجام شد بار دیگر نشان داد که چرا هالیوود کارخانه ای است که محصول آن صرفا جنبه تفریحی دارد.

این ماهنامه در فاصله پانزدهم ماه اوت سال 2009 تا پانزدهم سپتامبر این سال یکی از گزارشگران خود را واداشت تا در طی این مدت –در عصری که داشتن هویت مجزا از هویتی در فضای اینترنت تقریبا ناممکن است، هویتی تازه برای خود ایجاد کند و با اتکا به هویت تازه از دام شکارچیانی که به دنبال او هستند بگریزد.

تجربه وایرد، جدای از نتیجه آن، نشان داد که یاغی مدرن – کسی که نه در برابر حکومت، بلکه دربرابر نظام اجتماعی ایجاد شده بر پایه اینترنت طغیان می کند، به گونه ای ترسناک، بیش از هرچیز احساس انزوا خواهد کرد تا تنهایی.

هویت تازه

اوان رتلیف (Evan Ratliff)، گزارشگر وایرد پس از چند ماه برنامه ریزی، تدابیری را در پیش گرفت که در فضای کنونی ارتباطات، خارق العاده تلقی نمی شوند.

او علاوه بر کنار گذاشتن تلفن همراه منتسب به نام و آدرس واقعی خود و خارج کردن باتری این تلفن جهت قطع ارتباط کامل با شبکه، با استفاده از پول نقد ارتباط خود را با نظام بانکی، که به راحتی از طریق باجه های خودپرداز موقعیت یک کاربر را آشکار می کنند، به صفر رساند و برای اتصال به اینترنت، یک سرویس بی سیم را به کارگرفت که ارائه دهنده آن نیازی به احراز هویت کاربران نداشت.

این گزارشگر همچنین چهره خود را (با بلند کردن مو و ریش) تغیر داد، نام تازه ای را برای خود برگزید و با استفاده از چک های تضمینی از پیش تهیه شده شرکتی صوری تحت نام جدید خود ایجاد کرد.

اما از بین بردن ردپایی که موقعیت کنونی او را به هویت پیشین او متصل می کرد ساده نبود.

آغاز تعیقب و گریز

تلفن های همراه ثبت شده به نام افراد به راحتی موقعیت یک فرد را برملا می کنند.

هر شکار با شناسایی هدف از سوی شکارچی آغاز می شود؛ از این رو وایرد، از طریق وبلاگی ویژه، اقدام به انتشار مشخصات رتلیف و تازه ترین ردپاهای الکترونیکی برجای مانده از او (خریدها با کارت اعتباری، موقعیت اتومبیل و تازه ترین آدرس اینترنتی که از آن برای اتصال به اینترنت استفاده شده) کرد.

کمتر از یک هفته شکارچیان تصویری تقریبا کامل از علائق شخصی، عادات غذایی، اعضاء خانواده و حتی فردی که از گربه او در هنگام فرار مراقبت می کند به دست آوردند، اما کماکان موقعیت او آشکار نشده بود.

طبیعی است که اوان رتلیف پیش از هر چیز به مخقی کردن آدرس اینترنتی خود (IP) که موقعیت مکانی او را برملا می کرد، نیاز داشت؛ او در دفتر جدید کار خود در لاس وگاس دو کامپیوتر را مستقر کرد که از طریق نرم افزاری به نام TOR به اینترنت وصل می شدند.

این نرم افزار بجای اتصال مستقیم به اینترنت، درخواست های اطلاعات را به کامپیوترهای دیگر در کشورهای دیگر می فرستد و در نتیجه شکارچی در صورت کشف مبداء درخواست اطلاعات، به جای دیدن آدرس واقعی کامپیوتری در لاس وگاس، آدرس کامپوتری (مثلا) در ژاپن را مشاهده می کند. با این حال از آنجا که این حربه غیرقابل خنثی شدن نیست، اوان رتلیف بصورت از راه دور به کامپیوترهای لاس وگاس، و سپس اینترنت متصل می شد (Remote Connection).

ئی میل، ساده ترین و قدیمی ترین نوع ارتباط در فضای اینترنت، نیز از مکانیزم هایی استفاده می کند که مسیر اینترنتی (و بالطبع فیزیکی) انتقال پیام را آشکار می سازد، از این رو او همچنین برای جلوگیری از برملا شدن آدرس اینترنتی خود، به ئی میل های دریافتی هم پاسخ نمی داد.

با این وجود این تدابیر باعث نشد که در طی مدتی که "شکار" در جریان بود او بیش از 10 بار موقعیت مکانی خود را تغییر ندهد.

عامل انسانی

کاوه فرداد، کارشناس مسائل امنیتی در اینترنت معتقد است بزرگترین تهدید علیه افراد در جوامع کنونی، "عامل انسانی" است؛ یعنی اطلاعاتی است که خود آنها درباره خود به اشتراک می گذارند.

جالب اینکه همین عامل باعث شکست تجربه نشریه وایرد دقیقا یک هفته پیش از به پایان رسیدن مهلت فرار شد؛ اوان رتلیف در تلاش برای ایجاد هویتی جدید (در سایت هایی مثل تویتر و فیس بودک) عادات و علائقی را برملا کرد که از شاخص های اصلی هویت پیشین او بودند، مانند علاقه به فوتبال یا حساسیت به غذاهایی که در آنها گلوتن وجود دارد.

بر ملا شدن این علائق از طریق تویتر صورت گرفت که رتلیف در این سایت به دنبال کردن تویتر یک پیتزافروشی عاری از گلوتن در نیواورلئان پرداخت و حساسیتی به "دنباله رو"های جدید خود که نوشته هایشان شبیه به نوشته روبات های بازاریاب بود نشان نداد.

نکته دیگر اطمینان به مشخصه های امنیتی سایت هایی همچون تویتر بود که با اتکا به آنها، رتلیف تنها کسانی را که به تایید او رسیده باشند مجاز به خواندن نوشته های خود قلمداد می کرد، اما یکی از شکارچیان موفق شد بایگانی نسبتا به روز شده ای از نوشته های "محرمانه" او در تویتر را از طریق سایت گوگل پیدا کند.

دولت ها؛ شکارچیانی با برتری هایی ویژه

شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک یا تویتر به راحتی جنبه های مختلف هویت یک کاربر را برملا می کنند.

بر خلاف تجربه وایرد، به ندرت افراد از خود می گریزند و این گریز، که مشابه آن درمورد برخی روزنامه نگاران ایرانی پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران رخ داد، گاه از سیطره دولت هاست.

کاوه فرداد یادآور می شود که در این گریز شرایط به مراتب دشوارتر است، زیرا بر خلاف شکارچیان تجربه وایرد که همگی افرادی غیردولتی بودند، دولت به اطلاعات ثبت شده در سرویس دهنده های اینترنت (ISP) دسترسی دارد.

این کارشناس متذکر می شود که گرچه از دید کاربر خارجی (شکارچی، در مورد وایرد) کاربر دیگر می تواند خود را ساکن کشور دیگر نشان دهد، اما سرویس دهنده اینترنت نه تنها از موقعیت واقعی کاربر "مخفی شده" آگاه است، بلکه بطور بالقوه به محتویات کلیه اطلاعات ارسال/دریافت شده توسط او نیز دسترسی دارد.

اینجاست که مشخص می شود چرا برخی از روزنامه نگاران ایرانی گریخته از کشور، پس از هر تماس اینترنتی برای اطلاع رسانی - که از جمله به برملا شدن گورهای بی نام بهشت زهرای تهران منجر شد، تنها به ماندن در خفا رضایت ندادند و ده ها بار موقعیت مکانی خود را تغییر دادند.

در مقایسه با نتیجه پروژه "گریز" نشریه وایرد، دلیل موفقیت افرادی که با موفقیت از سیطره نظام های حکومتی گریخته اند را می توان مسئله ای دانست که در خاطرات اوان رتلیف هم منعکس می شود. او می نویسد: "دروغ گفتن درباره هویت، چیزی است بیشتر از عبور از خطوط قرمز انتزاعی که درباره فریب دادن دیگران وجود دارد؛ مسئله غلبه کردن بر عاداتی است که در طی یک عمر شکل گرفته است."

او اذعان می کند که تلاش برای مخفی نگه داشتن عادات و آنچه به فرد به نوعی هویت می دهد، نه باعث تنهایی، که باعث انزوایی می شود که در آن "مشخص کردن مرز میان احتیاط و توهم آمیخته به ترس" به کاری طاقت فرسا بدل خواهد شد.