(وەسیەتنامەی جوزيفوس، جەنگی جولەکە 6، VII ، 8)

(وەسیەتنامەی جوزيفوس، جەنگی جولەکە 6، VII ، 8)

لێگەرێن باژنەکانمان بمرن تادەستدرێژیان بکرێتەسەر،مناڵەکانیش بەرلەوەی بەکۆیلەبکرێن. بالاشەکانمان لەسەریەک کەلاکەبن،سامانەکایش لەبەین بەرین،قەڵاکەش بسوتێنین. سەرفرازبین بەئازادی؛چۆن مەرگ بۆ ئێمە شانازیە.

دلنیاتدەکەمەوە کەئەوە دەبێتە هۆی دڵتەنگی و پەژارەێکی زۆر بۆ رۆما! چۆن نەیتوانی لاشەمان بەکۆیلەیی و میراتمان بەهەدەر دەستکەوێت!

ئەوکاتەی دەگاتە ئێرە؛ دەزانێ شەهادەمان:[ مەرگمان لەژیانی کۆیلەتی پێڕەواتربووە].

Let our wives die before they are abused, and our children before they have tasted of slavery; and after we have slain them, let us bestow that glorious benefit upon one another mutually, and preserve ourselves in freedom, as an excellent funeral monument for us. But first let us destroy our money and the fortress by fire; for I am well assured that this will be a great grief to the Romans, that they shall not be able to seize upon our bodies, and shall fall of our wealth also; and let us spare nothing but our provisions; for they will be a testimonial when we are dead that we were not subdued for want of necessaries, but that, according to our original resolution, we have preferred death before slavery. (Josephus, The Jewish War, VII, 8.