ترتاپارسی و سلطنت طلبها با هم به توافق رسیده اند که در خدمت باقیماندن نظام سرکوبگر در ایران کمک کنند

ترتاپارسی و سلطنت طلبها با هم به توافق رسیده اند که در خدمت باقیماندن نظام سرکوبگر در ایران کمک کنند

عباس ملکی پاسدار، معاون سابق وزارت خارجه رژیم و مشاور خامنه ای است که به آمریکا آمده و با فرش قرمز وزارت خارجه آمریکا و محافل مماشات، پژوهشگر ارشد در دانشگاه هاروارد و بعد ام آی تی شده است. این مقام حکومتی بهمراه تریتا پارسی جلسه گذاشته اند تا کتاب جدید وی را به بحث بگذارند. کتابی که با کمک مالی و سیاسی بنیاد ویلسون و دیگر محافل طرفدار دوستی با حکومت ایران نوشته شده است

عباس ملکی پاسدار، معاون سابق وزارت

سخنرانی مشاور خامنه ای بهمراه تریتا پارسی

دستجاتی که در حال حاضر با سلطنت طلبها به توافق رسیده اند بر اساس خواست وزارت اطلاعات رژیم ایران بوده است  این دستجات در حال حاضر از ترور فیزیکی دست کشیده بلکه از راه ترور شخصیتی وارد عمل شده اند که به دوستان ما زنگ میزنند و علیه ما با دزدگی دست به لجنپراکنی میزنند متاسفانه چند نفر از این افراد از یارسانیان میباشند و در روزهای گذشته در کردستان آزاد با یکی از دوستان من تماس گرفته از راه تلفن و دست به گوهخوری زده اند  بلاشک مزدوران جدید که از راه سلطنت طلبها با ولایت وحشت فقیه پیوند عاشقانه بر قرار نموده اند پاسخ این تلفن بازی دریافت خواهند کرد.

-----------------------------------------

در پی زد و شتم و پرخاش و توهین های بسیار مسۆلین زندان تبریز به‌ دو زندانی کۆرد در زندان مرکزی تبریز و انقال دادان این دو زندانی به زندان انفردی ‌ زندان خبر رسید که‌ افراد زیر دست به‌ اعتصاب غذا ز‌ده‌اند. ناگفته‌ نماند که‌ این افراد هیجگاه‌ اجازه‌ ملاقات با خانوده‌ها و بستگان خود را نداشته‌ااند با وجود اینکه‌ سالهاست این افراد در زندانهای مخوف دولت جمهوری اسلامی ایران هستند 
نام: جمهور اوزگویج فرزند: فرزند ایوب نام مستعار : ولات بوتان تاریخ دستگیری 10/5/2006. طبق پرونده‌ ساختگی دستگاه‌ قضایی ایران تاریخ عضویت و همکاری با در پ ک ک از سال 1999. مدت محکومیت 13 سال و هم اکنون در زندان مرکزی تبریز زندان انفردی.
نام: نیهات تونجر نام مستعار: دیار کاتور فرزند صالح تاریخ دستگیری 23/12/2007. طبق پرونده‌ ساختگی دستگاه‌ قضایی ایران تاریخ عضویت در پ ک ک 2003 مدت محکومیت 5 سال و هم اکنون در زندان مرکزی تبریز زندان انفردی.
لازم به‌ ذکر است در پی تماسی که‌ با مادر یکی از این زندانیان و پسر دیگری داشتم ، خانوادههای ‌ این دو زندانی بارها به‌ زندان تبریز مراچه‌ کرده‌اند اما هیچگاه‌ اجازه‌ ملاقات به‌ انها داده‌ نشده‌ است. این افراد اهل باکور کردستان میباشند( بخشی از کردستان که‌ ترکیه‌ نامیده‌ میشود).

///////////////////////////////////

 
صبح دیروز دو زندانی متهم به زنای عنف در زندان مرکزی سنندج، یک زندانی متهم به حمل مواد مخدر در ساری و یک زندانی به اتهام نامعلومی در زندان کرمانشاه اعدام شدند. خبرگزاری فارس گزارش داد دو زندانی با نام‌های «ص، ر» و «و، ع» صبح امروز در زندان مرکزی سنندج به دار آویخته شدند

هم چنین خبر آنلاین نیز گزارش داد یک متهم به حمل و نگهداری مواد مخدر بامداد امروز، یکشنبه، در محوطه زندان ساری با حضور برخی از مقامات قضایی این شهرستان اعدام شد.

دادستان عمومی و انقلاب ساری در حاشیه اجرای این حکم گفت: این فرد دارای سوابق متعدد کیفری در امر خرید و فروش مواد مخدر بود که در پرونده اخیر بالغ بر ۵۰ کیلو گرم مواد مخدر از نوع تریاک از وی کشف شد که پس از رسیدگی مراحل مختلف قضایی حکم اعدام صادره امروز در محوطه زندان ساری به اجرا در آمد.

آژانس خبری کردپا نیز از اجرای حکم اعدام یک زندانی در زندان دیزل آباد کرمانشاه خبر داد، این منبع خبری اتهام فرد اعدام شده را ذکر نکرده است.

بر اساس این گزارش ساعت هشت صبح به وقت تهران یک شهروند کُرد به نام «هیوا هواس» فرزند محمدامین ساکن شهرستان «ثلاث‌باباجانی» در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه با چوبه‌ی دار اعدام شد.

این منبع خبری از قول خانواده این زندانی آورده است: «وی دو سال پیش به اتهام شرکت در اعتراضات بعد از انتخابات ریاست جمهوری در تهران بازداشت و پس از مدتی آزاد گردید که چندی پیش مجددا بازداشت و به زندان کرمانشاه منتقل می‌گردد.»

/////////////////////////

 
پیام تسلیت به مناسبت مرگ رفیق شهین بنی اردلان، به رفیق انور، خانواده عزیز رفیق شهین و همه رفقای حزب.
مرگ نابهنگام رفیق مبارز و کمونیست شهین بنی اردلان را به رفیق گرامی انور عزیزی، خانواده رفیق شهین، همه پیشمرگان کومه‌له‌ و اعضای حزب کمونیست ایران از صمیم قلبم تسلیت میگویم و خود را درغم و اندوه شما عزیزان شریک میدانم.
بدون شک هر مرگی ضایعه ای است ناگوار و غیر قابل جبران. اما از دست دادن کسانی کهبرای یک زندگی آسوده و بهتر برای همگان همواره مبارزه و تلاش کرده و حتی از مرگ نیز نهراسیده اند، بمراتب دشوارتر است. مرگ نابهنگام رفیق شهین یکی از آنها بود که داغی زد بر دل زخمۀ همه ما، همسنگرانش. با دیدن مراسم خاکسپاری رفیق شهین یاد همه رفقای جانباخته کومه له از گردان شوان گرفته تا گردان 22 ارومیه و بوتی و .....بار دیگر برایم زنده شد و اشکهایم را بدر آورد. رفیق شهین نیز یکی از آن صدها و هزاران زن مبارزی بود که بر علیه ستم و نابرابری و آپارتاید جنسی به مبارزه برخواست و برای تحقق آرمانهایش که همانا خواست و آرزوی همه ستمدیدگان و استثمارشوندگان است تا آخرین لحظات زندگی اش تلاش کرد و خاطره های زیاد و آموزنده ای را از خود به جای گذاشت.
آری رفیق شهین نیز همچو ستاره ای درخشان به کهکشان سرخ و کاروان جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم پیوست و ما را به ماتم غم و اندوه نشاند. بر این باورم که تنها ادامه راه سرخش همچو دیگر جانباختگان کومه له میتواند تسکینی باشد برای همه ما. در جریان این مصیبت نیز خود را در کنار شما عزیزان و همسنگرانم می یابم.


یاد و خاطره های رفیق شهین برای همیشه در دل ما و بر پرچم سرخ کارگران و زحمتکشان زنده و ماندگار خواهد بود!

یادش گرامی و راه سرخش پررهرو باد!


رفیقتان: گلاویژ رستمی
20-05-2012

------------------------------------

مهاجرت خاموش مردم سوریه به اردن

روستای الرمثا در کشور اردن، در نزدیکی مرز سوریه واقع است. شهر درعا، که شاهد صحنه های بسیار هولناکی از شورش سوریه بوده، فقط در فاصلۀ پنچ کیلومتری واقع است. هر روز بین صد تا چهار صد پناهندۀ سوری به اینسوی مرز می آیند.

هنگام ورود به اردن، تنها بخش کوچکی از آنها از سوی سازمان های بین المللی ثبت نام و حمایت می شوند. در بیشتر موارد، خود آنها راه حلی با کمک خانواده یا دوستان پیدا می کنند.

در این منطقه، همواره روابط قبیله ای نیز وجود داشته است. امری که امروز به جامعۀ سوری در اردن، کمک می کند.

دکتر “عمران ماحفظة“، از دانشگاه اربد در اردن: “اطلاعات ما در اردن دقیق نیست چرا که طرفین آمار متفاوتی اعلام می کنند. ما نیز نمی توانیم بررسی دقیقی داشته باشیم چرا که بسیاری از خانواده های سوری به محض ورود به اردن در کشور پراکنده می شوند. می دانید، روابط تنگاتنگی بین مردم دو کشور وجود دارد. روابط بسیار قوی و نزدیکی که چه در سطح اجتماعی و چه در سطح اقتصادی میان مردم سوریه و اردن وجود دارد.”

در نزدیکی روستای مرزی الرمثا، سازمان های بین المللی و سازمان های غیر دولتی، در ساختمان های کوچکی که مخصوصاً “مراکز ترانزیت” نامیده می شوند، بین یک تا چهار هفته به خانواده های سوری پناه می دهند. سپس باید گفت که مردم اردن نقش مهمی برای میزبانی از آنها ایفا می کنند.

یانس هِنسمن، هماهنگ کننده کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان در اردن: “گزینه اول واقعا روی سخاوت مردم اردن حساب می کند. چند خانواده در یک خانه زندگی می کنند. از زمانی که این بحران آغاز شد، ما شاهد این پدیده هستیم و می بینیم که بسیاری از خانواده های اردنی، درِ خانۀ خود را به روی خانواده های سوری گشوده اند. گزینۀ دوم، هنگامی که به این ترتیب راه حلی یافته نشود، ما یک ساختمانی مانند این ساختمان پیدا می کنیم که خالی است و آن را به یک مرکز اقامت برای خانواده ها تبدیل می کنیم.”

از یک سو، سازمان های غیر دولتی به دلایل انسان دوستانه و از سویی دیگر دولت اردن به دلایل سیاسی از ایجاد اردوگاه های پناهندگی پرهیز می کنند. به این خاطر دستیابی به ارقامی صحیح در مورد تعداد پناهندگان غیر ممکن است و حتی ارقام رسمی را باید با احتیاط در نظر گرفت.

دومینیک هاید، نماینده یونیسف در اردن: “در کشورهای دیگر، مردم در اردوگاه های کلاسیک و مخصوصِ پناهندگان زندگی می کنند، در حالی که در اردن اینطور نیست. این رویکرد در مورد عراقی ها نیز بسیار خوب عمل کرد زیرا در جامعه ادغام می شوند. در ترکیه زبان متقاوت است اما در اردن، این مردم از یک خانواده هستند، از یک قبیله هستند، پس راحت ادغام می شوند.”

در هفته های اخیر، تعداد پناهندگان افزایش چشمگیری داشته است. بنا به آمار کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان، از آغاز بحران سوریه، حداقل صد هزار نفر به اردن آمده اند. پنجاه هزار نفر از آنها به مراقبت احتیاج دارند که نیمی کودک هستند.

دومینیک هاید، نماینده یونیسف در اردن: “به محض ورود، سعی می کنیم کودکان را به حالتِ عادی برگردانیم. سعی می کنیم در این مرکز، خاطرات تلخ زندگی را فراموش کنند. آنها زندگی خود را ترک کرده اند و دیگر خانواده و دوستان خود را نمی بینند و به محیط نا آشنایی آمده اند. اینجا سعی می کنیم، با بازی و سرگرمی، آنها این مسائل را فراموش کنند. والدین هم به این ترتیب، آرامشی پیدا می کنند تا شرایط را ارزیابی کنند و کمی در مورد آینده برنامه ریزی کنند.”

فاطمه، نه ماهِ پیش به همراه همسر و شش فرزند خود از سوریه به عمان آمده است. یک زن اردنی که در عربستان سعودی زندگی می کند، سخاوتمندانه، این آپارتمان زیبا را، بسیار پایین تر از قیمتِ بازار به آنها اجاره داده است. برای امرار معاش، او کمی غذای خانوادگی تهیه می کند و به همسایگان می فروشد.

فاطمه: “همسرم هر شغلی را قبول می کند، نجاری یا کارهای دیگر. یک روز کار می کند، یک روز کار نمی کند.”

اکثر سوری هایی که به این ترتیب از مرز عبور می کنند، هیچ کاغذ رسمی ندارند و به عنوان “میهمان” به حساب می آیند. این وضعیت مبهم و عنوان “میهمان” به دولت کمک می کند تا فعلاً در مورد این بحران مجبور به موضع گیری خاصی نباشند.

“عُريب الرنتاوی“، مدیر مرکز مطالعات سیاسی قدس: “اردن در موقعیت خاصی در خاور میانه واقع شده است، در میان بسیاری از بحران ها: عراق، سوریه، فلسطین و ما نمی خواهیم فقط اقامتگاهی برای سکان موج پناهندگان باشیم.”

توجیه اقتصادی، مشکل سیاسی دیگری را پنهان می کند: جلوگیری از ورود پناهندگان فلسطینیِ دیگری از طریق سوریه و تبدیل شدن اردن به سرزمین جایگزینی مردم فلسطین، که در حال حاضر اکثریت مردم اردن را تشکیل می دهند.

به غیر از این مطلب، نکتۀ دیگری نیز باعث نگرانی مقامات اردنی است و آن اثراتِ دگرگونی های سوریه بر تعادل سیاسی داخلی اردن است. برای مثال در صورت کنترل سوریه توسط اخوان المسلمین.

“عُريب الرنتاوی“، مدیر مرکز مطالعات سیاسی قدس: “بهار عرب، باعث پر و بال گرفتن اخوان المسلمین در کشورهای عربی شد. آنها از طرف ترکیه و مخصوصا قطر، پشتیبانی می شوند، عربستان هم پشت گروه های سلفی است. بسیاری از گروه های جهادگرا به سوریه می روند چون به نظر آنها در سوریه باید جهاد صورت گیرد.”

سوریه در معرض تبدیل شدن به یک عراق جدید است. تعدادی از سوری ها از این مسئله کاملاً آگاه هستند.“حاجیم“، به همراه همسر و شش فرزندش اکنون در الرمثا زندگی می کند. آنها از درعا می آیند و دو ماه پیش کشورشان را ترک کرده اند. کشوری که همانطور که “حاجیم” اشاره می کند، از دیرباز عمیقاً سکولار و چند جامعه ای بوده است.

حاجیم: “ما در سوریه بیست و سه میلیون نفر جمعیت داریم. بیست و سه میلیون سنی، شیعه، علوی، کرد، مسیحی و دروزی داریم. این بشار اسد است که ما را مقابل یکدیگر قرار داده است… من سنی، شیعه، دروزی، کرد، مسیحی هستم. من هوادارِ هر مذهبی هستم که به انسان احترام می گذارد.”

مانند بسیاری از مردم سوریه، او خواهان یک حکومت اسلامی و خصوصاً تندرو برای آیندۀ سوریه نیست. اما یک جنگ داخلی در سوریه ممکن است کل منطقه را شعله ور کند و حتی با توجه به اختلافات قومی و مذهبی، جنگ داخلی می تواند سوریه را به سمت تجزیه ببرد.

منابع تلویزیون یورونیوز