سخنی چند در باده مواد پرکننده دندان

سخنی چند در باده مواد پرکننده دندان

بیش از حدود ۱۵۰ سال از آغاز مصرف «آمالگام» در دندانپزشکی  امریکا می گذرد.  این ماده که از ترکیب جیوه (حدود ۵۰ درصد) و فلزاتی نظیر نقره و قلع  و روی ساخته می شود، همواره از آغاز استفاده آن، مورد اختلاف نظر دندانپزشکان و گروه های پزشکی و بیماران بوده است.

جیوه موجود در «آمالگام» در حالت عنصر، خود از مواد سمی شناخته شده ای است که با تمرکز در بافت های مختلف بدن بویژه مغز و کلیه ها می تواند صدمات جدی در بدن ایجاد نماید.

تنفس بخار جیوه یا خوردن «متیل مرکوری» در گوشت ماهی های آلوده از وجود جیوه، از راه های جدب جیوه می باشند. در ایالت کالیفرنیا، بر اساس Prop 65 بیماران می باید از وجود جیوه در پرکردگی های «آمالگام» و احتمال خاصیت سرطانزایی و اختلالات جنین آگاه شوند.

کشورهایی مانند سوئد استفاده از «آمالگام» را ممنوع کرده اند و در برخی از کشورها مصرف آن با قوانین و محدودیت هایی کنترل می شود.  در امریکا قوانین مختلفی در جهت نحوه بازیافت پس مانده های «آمالگام» مصرف شده در مطب های دنداپزشکی وضع گردیده است و سازمان هایی جهت جمع آوری آن از مطب های دندانپزشکی و بازیافت جیوه موجود، جهت جلوگیری از آلودگی بیشتر آبهای سطحی ایجاد شده اند.

انجمن دندانپزشکان امریکا ADA  و نیز FDA استفاده از «آمالگام» را بدون خطر اعلام کرده اند.

انجمن دندانپزشکان امریکا در بیانه  سال ۲۰۰۹  خود بر سلامت استفاده از «آمالگام» تاکید  کرده و با عنوان اینکه این ماده در بیش از ۱۰۰ میلیون از ساکنان امریکا استفاده شده است، از آن به عنوان ماده قابل اطمینان با قدرت و استحکام و نیز هزینه مورد قبول یاد می کند.

مخالفان مصرف «آمالگام» با ارائه نتیجه تحقیقات جدید و وجود بخار متصاعد شونده جیوه از پرکردگی های داخل دندان ها از جذب بخار جیوه  بطور مستمر و تمرکز جیوه در بافتهای بدن یاد می کنند.

لیست بزرگی نیز از انواع بیماری های انسانی که هنوز علت واضحی برای برخی از آنها و علت افزایش تعداد نمونه های آن ارائه نشده است، به عنوان  شاهد این ادعا مطرح می گردد. این قبیل بیماریها شامل Ms, Lupus, Allergies, Addidon، Autism, Alsheimer  و بسیاری دیگر می باشند.

از لحاظ دندانپزشکی «آمالگام» بعنوان ماده پرکننده محکم و ارزان قیمت که پرکردن دندان ها توسط آن از سهولت بیشتری نسبت به سایر مواد برخوردار می باشد و نیز «امالگام» که در پرکردگی دندان های عقب دهان کاربرد دارد، در شرایط وجود بزاق دهان نیز می تواند استفاده شود.

«آمالگام» به بافت دندان نمی چسبد و به همین جهت برای نگهداشتن آن بصورت فیزیکی می باید فرم حفره های تراشیده شده گیردار (Retentive) تهیه شود و این از معایب «آمالگام» می باشد.  چون در بسیاری از موارد نسوج سالم دندانی می باید قربانی این نقیصه شوند.  بسیاری از دندانپزشکان معتقدند که تراش بیش از نیاز دندان به ضعف عمومی دندان و در نتیجه ایجاد ترک و یا شکستگی دندان می انجامد.  در بسیاری از موارد دندانپزشکان با دندان هایی روبرو می شوند که ماده «آمالگام» در جای خود باقی مانده ولی قسمتی از دندان کاملا شکسته شده است.

مواد پرکننده هم رنگ  (Composites) در عوض به دندان می چسبد و اعتقاد عمومی بر این است که به استحکام دندان پرشده می انجامد.  در طی دهه اخیر پیشرفت های زیادی در زمینه قدرت چسبندگی و استحکام این مواد انجام شده است. 

در انتها به چند توصیه دندانپزشکی اشاره می کنم:

مراجعه به دندانپزشک و کنترل پوسیدگی دندان ها بویژه در کودکان و استفاده از مواد Sealer جهت پیشگیری از ایجاد پوسیدگی در دندان های عقب دهان که از حدود ۶ سالگی شروع به رشد می کنند قدم موثری جهت بهداشت دهان می باشد.

عموما نتیجه دراز مدت پرکردن پوسیدگی هایی که در مراحل ابتدایی رشد هستند، بسیار آسان تر و برای بیمار قابل قبول تر می باشد.

و آخر اینکه تعویض پرکردگی های دارای نقص «آمالگام» های قدیمی با مواد هم رنگ دندان و دیگر امکانات دندانپزشکی نظیر روکش های چینی و یا انواع انیله ها (پرکردگی های ریختگی) قدم مثبتی جهت کاهش ریسک تماس با جیوه می باشد.

شخصا تعویض پرکردگی های قبلی «آمالگام» که دارای کیفیت مناسبی می باشند با دیگر مواد توصیه نمی کنم، مگر دندانپزشک با شیوع مجدد پوسیدگی یا شکستگی دندان روبرو باشد.

به امید سلامتی شما

منبع پیام آشنا