Ariel Time
با فرض درستی ادعای کشتن 180 عضو "پژاک"، آیا هنوز آن را باید گروهی حاشیه ای دانست؟
در حالی که تردیدهای بسیار زیادی در مورد ارقام تلفات وارده به شبه نظامیان "پژاک" وجود دارد، سرتیپ پاسدار عبدالله عراقی، جانشین فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران ایران، دیروز در تهران در حالی که به وجود این تردیدها در ذهن افکار عمومی به طور تلویحی اذعان می کرد، گفت: «وقتی می گوییم 180 عضو پژاک را کشته ایم، یعنی کشته ایم».
سرتیپ پاسدار عراقی برای چریک های "پژاک" ارزش نظامی قائل شد و گفت آنها در خوی، سلماس، ماکو، چالداران در ارومیه و دالام پردا، اشنویه، پیرانشهر و سردشت، نفوذ داشته و منطقه ای حدود 200 کیلومتر در 40 کیلومتر را حوزه قلمرو خود کرده و به آخرین خمپاره ها و پدافند هوایی مجهز هستند و آموزش نظامی خوبی گرفته اند.
در همین حال این فرمانده ارشد سپاه باز این "پژآک" را "گروهک" نامید.
اذعان به توانایی های نظامی "پژاک" و حوزه وسیعی که قلمرو فعالیت های آنان در عمق خاک ایران است، و نیز به ادعای کشتن 180 شبه نظامی، اگر این رقم درست باشد، نشان می دهد که "پژاک" بسیار بیشتر از یک گروه کوچک و حاشیه ای است.
فرمانده سپاه بارها مدعی شده اند که "پژاک" را تار و مار کرده اند اما باز خود از لزوم گسترش عملیات علیه "پژاک" سخن می گویند.
-----------------------
جرج گالووی؛ بهترین دوست صدام حسین، میهمان رژیم ایران است
گزارش بخش فارسی رادیو اسرائیل- رژیم ایران برای شرکت در کنفرانسی که از شنبه با نام من درآوردی «گردهمآیی حمایت از ملت فلسطین در عصر بیداری اسلامی» قرار است در تهران برگزار شود و هزینه بسیار کلان دیگری برای بیت المال ایران نیز دارد، از حامیان شناخته شده ی تروریست های فلسطینی دعوت کرده است، که یکی از مشهورترین آن ها، جرج گالووی است.
جرج گالووی که یک چپ گرای افراطی انگلیسی است برای حمایت از حماس تا کنون کاروان های متعددی را از اروپا به غزه سامان داده و موجب برخوردهای خشونت باری به ویژه در مرز مصر با غزه شده است.
جرج گالووی که دوست نزدیک صدام حسین بود و با گرفتن مبالغ کلان نقدی از صدام حسین از دیکتاتور عراقی نزد افکار عمومی اروپا حمایت می کرد، از چند روز پیش در تهران به سر می برد و دو روز پیش در دانشگاه امام صادق، دانشگاه سپاه پاسداران ایران، سخنرانی کرد.
جرج گالووی و چپ گرایان افراطی انگلیسی که به تازگی پول های کلانی را از رژیم ایران می گیرند، در سخنراهایش در تهران، برای حلال کردن این جیره خواری های خود، همانگونه که انتظار می رفت، به نکوهش شدید اسرائیل زبان گشود.
------------------
روش هشانا- نوروز یهودیان
ملت اسرائیل و یهودیان جهان، در هر نقطه ای که هستند امشب حلول سال نو عبری را جشن می گیرند و با شادمانی و سرور، از نوروز یهودی (روش هشانا) استقبال می کنند. در اسرائیل امشب خانواده ها دور یکدیگر گرد آمده و مراسم زیبای عید را با مسرت و نشاط برگزار می سازند و میوه های فصل را برکت میدهند. یهودیان امشب سیب و عسل می خورند و آرزو می کنند که در سال نو، کام آنها همیشه شیرین و قلبشان شاد باشد.
طبق معمول همه ساله، نمایندگان عالیرتبه سیاسی خارجی در مقر ریاست جمهوری در اورشلیم به حضور مقام ریاست جمهوری شرفیاب شدند و فردا رسیدن نوروز یهودیان را به حضرت رئیس جمهوری و ملت اسرائیل شادباش گفتند. رهبران مسیحی و مسلمان اورشلیم، حیفا، ناصره، لود، رمله و سایر شهرهای کشور نیز با فرمانداران و بخشداران ملاقات کردند و سال نو عبری را تبریک گفتند.
روش هشانا – نوروز یهودیان، از کتاب مقدس تورات سرچشمه می گیرد.
در باب بیست و نهم کتاب لاویان که سِفر سوم تورات می باشد چنین آمده است:
".... و در ماه هفتم، روز اول ماه را برای شما مقدس داشتم. در این روز به هیچ کاری نپردازید و در کرناها بدمید".
و منظور از ماه هفتم، شش ماه پس از عید پسح، عید آزادی یهودیان از بندگی مصر است که با اولین ماه بهار مصادف می باشد. بنابراین می توان گفت که یهودیان دو نوروز دارند که یکی در اوائل بهار و دیگری در اوائل پائیز برگزار می شود.
عید اول یادگار خروج یهودیان از سرزمین بندگی مصر می باشد. ولی از هنگامی که آنها دوباره در سرزمین پدری خویش استقرار یافتند و دوباره به کشاورزی و دام پروری پرداختند، آغاز سال نو را مصادف با فصل پایان درو قرار دادند. در این ایام است که یک سال کار در صحرا خاتمه می یابد و انبارها از غله مملو می گردد و خوشه چینی به پایان می رسد. و در همین ایام است که روستائیان به استراحت می پردازند و خود را برای کشت زمستانی آماده می سازند. و بهمین جهت، نوروزی که در اوائل فصل پائیز واقع می شود، نشانه و همبستگی ملت یهود به کار کشاورزی می باشد.
نخستین روز ماه تیشری که نوروز یهودیان تعیین گردیده، در تورات بنام روز کُرنا نامیده شده و به طوری که در باب بیست و نهم سِفر اعداد آمده است، خداوند می گوید: "...و در روز اول ماه هفتم محفل مقدس برای شما باشد و در آن روز هیچ کار و خدمت میکند، و برای شما آن روز، نواختن کُرنا باشد".
مفسران مذهبی، کلمه کُرنا را که (به زبان عبری شوفار خوانده می شود) شادمانی و سرور ترجمه کرده اند و عقیده دارند که این روز را خداوند روز شادمانی و مسرت و پای کوبی قرار داده و رسم بر آن است که یهودیان در دو روز نخستین سال نو فقط غذاهای شیرین می خورند و از آنچه که ترش و شور است می پرهیزند و به تفریح و تفرج می پردازند.
بر طبق آنچه که در تورات نوشته شده، نوروز یهودیان فقط یک روز می باشد. ولی از دیر زمان، این عید به مدت دو روز جشن گرفته می شود. زیرا از هنگامی که یهودیان به اسارت رفتند و در سراسر جهان پراکنده شدند، به علت آنکه شمارش دقیق ماههای عبری امکان پذیر نبود، برای اطمینان بیشتر، نوروز را دو شب متوالی جشن می گرفتند.
طبق معمول، در این عید نیز خوردنی های مختلف بر سر سفره نهاده می شود که هریک از آنها مفهومی خاص دارد. مثلا انار نشانه امیدواری یهودیان برای باروری است. و هنگام خوردن سیب و عسل چنین برکت داده می شود: "... ای خداوند، خدای ما و خدای پدران ما، امیدواریم که سال نو، از آغاز تا فرجام، سال نیکوئی و شیرینی باشد".
از ایامی که اشغالگران خارجی بر سر زمین یهود تاختند و ملت آنرا به تبعید بردند، و قوم یهود در سراسر جهان پراکنده گردید، از شادمانی و مسرت عید سال نو کاسته شد و جنبه کشاورزی آن فراموش گردید و ماهیتی مذهبی بخود گرفت.
یهودیان دو روز عید را، از سپیده دم تا هنگام ظهر، در کنیساها به خواندن نماز می گذرانند، و پایان نماز با به صدا درآمدن شوفار (یعنی کُرنا) اعلام می گردد.
در مورد این شیپور مخصوص که از شاخ قوچ تراشیده شده و صدای 40 و لرزان آن هیجان خاصی در دل شنوندگان ایجاد می کند، تفسیرهای مختلفی هست.
جمعی آنرا نشانه سلطنت و عظمت گذشته ملت اسرائیل می دانند و برخی دیگر، آنرا با گوسفندی که خداوند هنگام قربانی کردن اسحق توسط پدرش ابراهیم، در نزد او حاضر ساخت مربوط می دانند. در طول تاریخ، در بسیاری از کشورهائی که یهودیان تحت آزار و شکنجه قرار داشتند، نواختن شوفار ممنوع بود. ولی یهودیان که هرگز مراسم ملی و مذهبی خویش را از یاد نمی بردند، مخفیانه در سردابه ها جمع شده و کُرنا را به صدا در می آوردند.
مفهوم خاص نوروز یهودیان که آنرا از سال نو سایر ملت ها و اقوام جدا می سازد جنبه اخلاقی و مذهبی آن است. در این روزها یهودیان وظیفه دارند به یک سال گذشته خویش بیاندیشند و اعمال خوب و بد را با یکدیگر بسنجند، از اشتباهات گذشته درس عبرت بگیرند و در انجام نیکوئی ها کوشا باشند.
در کتب باستانی یهود آمده است که در دوران سلطنت هخامنشیان که سراسر بین النهرین و سوریه آنروز بخشی از امپراطوری ایران را تشکیل می داد، عزرای کابت، حکیم و دانشمند بزرگ یهودی که در بابل می زیست، با اجازه شهریار ایران به اورشلیم آمد و در روز عید سال نو، کتاب تورات را برای یهودیان شهر مقدس از نو بخواند. و چون یهودیان بر عظمت از دست رفته خویش گریستند، عزرا به آنان گفت: "سوگواری نکرده و اشک مریزند. امروز نوروز خداوند است. برخیزند و کردگار را ستایش گوئید".
یهودی مؤمن در «شوفار» شاخ قوچ به یاد حضرت ابراهیم می دمد
ده روز پس از آغاز سال نو، روزه بزرگ یهودیان آغاز می شود. این روز که کیپور نام دارد، موعد اعتراف به گناهانو طلب بخشایش است. یهودیان یک هفته قبل از آغاز سال نو، هر بامداد، پیش از طلوع آفتاب، از بستر برمی خیزند و در کنیساها به مدح و ستایش خداوند می پردازند. دعاهائی که در این ایام خوانده می شود و سلیحوت (یعنی طلب بخشایش) نام دارد تا روز کیپور به مدت 16 روز ادامه می یابد.
حکما و شعرای مذهبی یهود برای این ایام اشعار بسیار زیبا سروده اند که همه در مدح و ستایش پروردگار می باشد.
از هنگامی که اسرائیل استقلال خویش را بازیافته، و یهودیان از سراسر جهان به سرزمین پدری خود باز می گردند، سال نو دوباره جنبه شاد و دهقانی خویش را باز می گیرد.
در دو روز عید، خانواده ها با استفاده از تعطیلات به آغوش دشت و جنگل پناه می برند و به استراحت و گردش می پردازند.
کودکان اسرائیل در این روزهای سال نو، ترانه های زیبائی را که برای آنها ساخته شده می سرایند و در گردشگاههای عمومی رقص و پایکوبی می کنند.
----------------------
| رئیس اقلیم کوردستان مورد استقبال رئیس جمهور اتریش قرار گرفت | |
 هه‌ولیر(اربیل)29/سپتامبر(PNA)- مسعود بارزانی، رئیس اقلیم کوردستان طی دیدار از نروژ با رئیس جمهور این کشور دیدار و گفتگو کرد.رئیس جمهور اتریش، "هاینز فیشر"، امروز پنجشنبه در کاخ ریاست جمهوری از رئیس اقلیم کوردستان استقبال به‌عمل آورد.
بارزانی و فیشر در این دیدار تحولات منطقه‌ای و مسائل جهانی را مورد بحث قرار دادند.
روسای اتریش و اقلیم کوردستان در ادامه بر ضرورت تقویت روابط دوجانبه تاکید کردند. -------------------- | |
| کشته و زخمی شدن بیش از ده سرباز ترک در درگیری با نیروهای پ.ک.ک | |
 هه‌ولیر(اربیل)30/سپتامبر- در دو درگیری جداگانه بین نیروهای ارتش ترکیه و اعضای مسلح حزب کارگران کوردستان(پ.ک.ک) بیش از ده سرباز ارتش ترکیه کشته و زخمی شدند. به گزارش خبرگزاری سی ان ان ترک در درگیری که شب گذشته بین نیروهای ارتش ترکیه و نظامیان حزب کارگران کوردستان در منطقه "بیت الشباب"به وقوع پیوست دو سرباز ارتش ترکیه کشته و سه‌نفر دیگر نیز مجروح شدند. سایت رسمی پ.ک.ک آمار تلفات نیروهای ارتش ترکیه در درگیری شب گذشته با اعضای مسلح حزب کارگران کوردستان را پنج کشته اعلام کرده است. در خبری دیگر سایت رسمی پ.ک.ک از کشته و زخمی شدن شش تن از نیروهای ارتش ترکیه طی در درگیری با نیروهای مسلح این حزب در شامگاه چهارشنبه(28/سپتامبر) خبر داد. طبق این گزارش در این درگیری 2 تن از نیروهای ارتش ترکیه کشته و 4 نفر دیگر نیز مجروح شدند. ------------------ | |
کورپه‌که‌‌ێ که‌پر کورد هه‌ڵساس، تیروه‌ن مناڵی فڕداس
له پشت قه‌راوڵ حه‌ق، یه گڕه‌ێ چه‌و هه‌س هه‌مراێ
کورپه‌ێ که‌پر کورد
با گه‌له گورگه‌کان بزانن، له‌ی خێل په‌شێوه
ئه‌ر باووک مردگه‌س، یه‌ک بڕنه‌وه هه‌س هه‌مراێ
ڕاسه گشت که‌ڵه‌پیاگه‌یل ئی خێڵه کوشیاس
کورپه‌ێک دیم له ناو که‌پریک، ئه‌و هه‌س هه‌مراێ
له‌ی تاریکه شه‌و ته‌لخ زمسانه، ئه‌ر خوه‌ر نادیاره
دلنیابن، ئومێد وه هاتن مانگه‌شه‌و هه‌س هه‌مراێ
ئه‌گه‌ر ئاو نیه نه‌ترسین، ئه‌ی یاران هاوسه‌فه‌ر
ده‌لیاێک دڵ، چه‌و ته‌ڕ و بێ خه‌و هه‌س هه‌مراێ
له بی نانی په‌ریشانی، قه‌ێوه‌ن قاره‌مانی جه‌ڕ ده
له‌ی خاک پڕ خه‌ێره، خه‌زانه‌ێ خه‌سره‌و هه‌س هه‌مراێ
راسه چه‌م پڕ چه‌قه‌ڵه و چمانێک چه‌مه‌ری ژه‌نن
هه‌ڵو به‌رزتره له قه‌ندیل و قاسپه‌ێ که‌و هه‌س هه‌مرای
ئه‌ی ڕه‌قیب، دڵخوه‌ش نه‌که‌ی، ئی خاکه وه چوڵ بزانی
ئبنول‌ئه‌جه‌م مرادی و پیروز ئه‌بوله‌وله‌و هه‌س هه‌مرای
زڕان زه‌نگ زه‌واڵ زاڵم، زیڕه و زاێڵه‌‌ێ زه‌رب زه‌مانه
خاک بریاس و خوین ڕشیاس، کوچ ڕه‌و ڕه‌و هه‌س هه‌مرای
ڕاسه بڕێک ته‌سلیمن و بڕێک ترسنوک، به‌ڵام ئه‌ی دژمن
واده‌مان سه‌ربه‌ن بنار، بزان خاوون مه‌تڵه‌و هه‌س هه‌مراێ
کورپه‌که‌‌ێ که‌پر کورد هه‌ڵساس، تیروه‌ن مناڵی فڕداس
له پشت قه‌راوڵ حه‌ق، یه گڕه‌ێ چه‌و هه‌س هه‌مراێ
2011 -09-08 علی مهرابی
سهم کردها هم توسط انگلیس و فرانسه در کنفرانس سور مشخص گردید و آنان با موجودیت دولت کردی موافقت کردند .
اما از بخت بد کوردها و سیاست منفعت طلبی وقت انگلستان ،دولت کردستان با وجود مشخص بودن مرز و حدود جغرا فیای خود هرگز تشکیل نگردید و در کنفرانس لوزان از قرارداد سور چشم پوشی کرده و موافقت خود را پس گرفتند .به دنبال این عهد شکنی تاریخی بود که مبارزات ملت کرد برای بدست آوردن هویت و ملیت از دست رفته خویش آغاز گردید. مبارزاتی که شجاعانه ولی پر از درد ،محنت و تراژدی غمناک یک ملت نجیب و محترم بنام کرد بود .
مبارزاتی که شیخ محمود برزنجی معروف به ملک و نه مر کردستان بر ضد انگلیس و عراق شروع کرد و تا ماه آوریل سال ۱۹۳۱ ادامه داشت .در کل پس از جنگ جهانی اول تا جنگ جهانی دوم ،تاریخ مبارزات کرد پر از فراز و نشیب بوده است و تقریبا می توان گفت که هشت قیام عمده و مختلف در کردستان سوریه ،کردستان عراق ،کردستان ترکیه و کردستان ایران به وقوع پیوست .
قیام شیخ محمود برزنجی در سلیمانیه (۱۹۳۲ -۱۹۱۹ )،اسماعيل خان سمکو (۱۹۳۰-۱۹۲۰ )،شیخ سعیدپیران (۱۹۲۵)،ژنرال احسان نوری پاشا رهبر قیام آگری داغ (۱۹۳۰-۱۹۲۷)،شیخ احمد بارزانی (۱۹۳۴-۱۹۳۱)،جعفر سلطان در منطقه اورامان پاوه (۱۹۳۱-۱۹۳۲)،قیام دیار بکر (۱۹۳۴) و قیام درسیم(۱۹۳۷).
در روز دوم بهمن ۱۳۲۴ برابر با ۲۲ ژانویه ۱۹۴۶ در کردستان ايران حکومتی بنام دولت جمهوری کردستان به رهبریت قاضی محمد در مهاباد اعلام گردید اما این دولت نو پا تنها یازده ماه دوام آورد .ارتش ایران در ۱۶ آذر ۱۳۲۵ جمهوری کردستان را سرنگون کرد و ریس جمهور وقت یعنی جناب قاضی محمد را به همراه بسیاری دیگر در میدان مرکزی شهر مهاباد به دار آویخت .به دنبال سقوط رژیم شاه در پی انقلاب ایران حزب دمکرات کردستان که در آن وقت شهید دکتر عبدل الرحمن قاسملو رهبریت حزب را بر عهده داشت به همراه سازمان کومله و یاران شهید فواد مصطفی سلطانی و نیروهای ملی مذهبی همچون مرحوم فقید ملا احمد مفتی زاده ،امیدوار به بدست آوردن حق و حقوق قانونی ملت کرد از طریق مذاکره و راه حل مسالمت آمیز با رژیم تازه به قدرت رسیده دولت مرکزی وقت ایران به رهبری آیت الله خمینی بودند .
این بار هم به مانند گذشته ,تاریخ به نفع کردهای ایران رقم نخورد و مذاکرات هیات کردستان با دولت مرکزی به شکست انجامید و ماهیت فاشیستی مذهبی انقلاب نوپای ایران برای همگی آشکار گردید.
متاسفانه احزاب و نیروهای کردستانی در اوایل پیروزی انقلاب ایران دچار اختلاف ،دو دستگی و تفرقه بین خود گردیدند و نتوانستند صفوف واحد خود را بر علیه دشمن خلق و میهن حفظ کنند .سرانجام بعد از شکست مذاکرات و اختلاف بین نیروهای سیاسی کردستان، خمینی در ماه اوت ۱۹۷۹ مقارن با ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ فتوای جهاد و تهاجم وسیع نیروهای مسلح را به شهر و روستاهای کردستان جهت مقابله با ملت کرد صادر نمود .جنگی که نه احزاب کردستانی و نه ملت کرد به هیچ وجهه ممکن با آن موفق نبودند .
فتوای کاذبی که باعث کشته شدن هزاران تن از جوانان بیگناه ایرانی گردید و از همه مهمتر نادیده گرفتن حقوق ملت کرد توسط خمینى بود .بناچار کردستان ایران بعد از مقاومت و دلیری فراوان زنان و مردان کرد در دفاع از آب و خاک خویش بار دیگر به اشغال نیروهای دولتی در آمد و رهبرانی همچون فواد مصطفی سلطانی و هزاران کس دیگر به شهادت رسیدند و خمینی به وعدهای خود به افرادی همچون مرحوم احمد مفتی زاده عمل نکرده و او و یارانش را روانه زندانها نمود .کردها بار دیگر نیز نتوانستند به حداقل خواسته خود یعنی خودمختاری در سایه حکومت مرکزی دست یابند .
با شروع جنگ ایران و عراق در ۲۹ شهریور ماه ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ )،حزب دمکرات و کومله بر عملیاتهای پراکنده نظامی در منطقه کردنشین تا پایان جنگ بر علیه رژیم آخوندی ادامه دادند .اما با پایان یافتن جنگ و پذیرش قطنامه ۵۹۸ توسط ایران و نوشیدن جام زهر توسط خمینی ،اپوزسیون کردی من جمله حزب دمکرات کردستان به رهبریت دکتر عبدل الرحمن قاسملو باردیگر امیدوار به حل قضیه کرد از طریق آشتیانه و دمکراتیک بود که متاسفانه این بار هم به مانند گذشته رهبران کرد به دشمنان خود اعتماد کرده و با آنان به گفتگو و مذاکره نشستند و نتیجه این اعتماد هم برای ملت کرد بسیار گران تمام شد و دکتر قاسملو در تاریخ ۲۲ تیر ۱۳۶۸ در پشت میزهای صلح وآشتی ترور و ماهیت تروريستى رژیم ایران برای همه اشكار گردید و حرکت آزادیبخش در کردستان ایران یکی از بزرگ رهبران خود را از دست داد .
درکل احزاب کردستانی بعد از اتمام جنگ دست از مبارزات مسلحانه (بطور موقت )برداشته و در کردستان عراق سکنی گزیدند. واین کمپ نشینی تا به امروز ادامه دارد.به دنبال یورش ارتش عراق به کویت و جنگ خلیچ فارس و توجه نکردن صدام حسین به قطعنامه هاى سازمان ملل متحد آن کشور با تحریمهای اقتصادی روبرو شد و متا قبا برای قسمت کرد نشین ،منطقه پرواز ممنوع اعلام گردید . نهایتا در پی تهاجم نظامی ایالات متحده امریکا و همپیمانانش در سال ۱۳۸۲ (۲۰۰۳) حکومت دیکتاتوری صدام حسین سر نگون شد .اينبار فرصت تاریخی برای رهبران کرد و حرکت آزادیبخش در کردستان عراق تکرار شد تا شاید بتوانند از آن به نفع ملت خود استفاده کنند .اما نباید فراموش کنیم که از بخت بد کردها آنان در بین ۴ کشور دشمن با ۳ فرهنگ متفاوت ترک ،عرب و فارسها قرار دارند ودر جهان کمتر اتفاق می افتد که یک ملت دارای چندین دشمن مشترک آن هم در همسایگی خود داشته باشد .این دشمنان کرد اگر زمینه های مختلف و متفاوت با هم اختلاف نظر داشته باشند در نابودی ملت کرد و پایمال کردن حق و حقوق آنان اتفاق نظر و یک رای میباشند .به هر صورت قانون فدرالی در کردستان عراق تصوب گردید و کردها صاحب پارلمان و پرچم و حدود جغرافیایی (بطور ناقص )خود شدند .کردستان منطقه امنی از لحاظ سیاسی و اقتصادی برای کشورهای خارجی و عربی گردید ورهبران كرد سعی در پیاده کردن سیستم دمکراسی برای اداره حكومت محلى و ملت خود می باشند .حکومت نو پايی که در مقایسه با کشورهای همسایه و کشورهای عربی بیشترین حرمت را برای ملت خود و دمکراسی قایل می باشد .البته امیدوارم رییس حکومت اقلیم کردستا ن و دسته اندرکاران دولتی و حزبی هیچگاه و هیچ وقت ملت خود را فراموش نکنند كه پارلمان، پرچم،رییس جمهوری ،رییس و وزرای دولتی همه در جانفشانی ،آوارگی،انفال،شیمیایی کردن این ملت نجیب و فهیم کرد به دست آمده است و کاری نکنند که روزی از روزها خجالت زده تاریخ و ملت خویش شوند .در کل معتقدم این یک وظیفه ملی،ملت کرد و احزاب کردستانی در هر ۴ پارچه کردستان میباشد که به هر طريقی شده بایستی محافظ و نگهبان این طفل نو پای (حکومت فيدرال کردستان )باشیم و اگر لازم باشد بار دیگر انفال و یا شیمیایی شویم هزار بار بهتر است تا بار دیگر اجازه دهیم خاكمان توسط دشمنان اشغال شود .کردها بایستی از تاریخ و شکست مبارزات درس بگیرند و رهبران به جای منافع شخصی و فامیلی در فکر منافع ملت خود باشند . از روزهای اول تصویب قانون فدرالی کردستان تا به امروز شاهد کار شکنی و دشمنی همسایگان و حتی خود پارلمان عراق در قبال کردهای آن کشور میباشیم .رهبران امروز عراق که تا دیروز صدام حسین رهبر بلا منازع در کشور بود و آنان دوستانی بهتر از کوردها و مکانی امن تر از کردستان را نداشتند در آن وقتها دم از حق وحقوق ملت کرد می زدند ولی امروز که با حمایت کردها نیز به قدرت رسيده اند به یکباره همه چیز را به فراموشی سپرده و از دشمنان درجه اول کردها بحساب می آیند (سخنان اخیر مالکی نخست وزیر در جمع اعضاى حزب الدعوه که با کمال بیشرمی و در ادبیات خیابانى خود گفت ،اگر طناب دار به گردنم بیندازند اجازه نخواهم داد که کرکوک به خاک اقلیم کردستان بر گردد ) و از همه بیشرمانه ترتوپ باران وحمله هوایی دولتهای فاشیستی ترکیه وایران میباشد .انان به بهانه pkk و پژاک ،مردم بیگناه نوار مرزی کردستان عراق را مورد تهاجم و حمله نظامی خویش قرار میدهند .
تهاجمات دولت ترکیه بر علیه pkk تازگی ندارد و این کشور در زمان سلطه صدام حسین در جهت رویاروی با این حزب قرارداد امنیتی بسته بود و هر از گاهی جهت نابودی پایگاهای آنان به قندیل حمله کرده ولی تا به امروز هیچ گاه موفق به تسخیر قندیل نگشته و به صورت یک رویا دست نيافتنی برای رژیم ترکیه در آمده است .
اما در مورد ایران وضعیت قدری متفا وت تر از دولت ترکیه میباشد .رژیم آخوندی بعد از اتمام جنگ به دلیل خلا ناشی از نبود فعالییت نظامی احزاب کردستانی همانند کومله و دمکرات, این رژیم حاکمیت مطلق استبدادی در منطقه داشت .بعد از سرنگونی صدام و ایجاد سیستم فدرالی در کردستان عراق هر چه بیشتر خود را به این حکومت نو پای کردی نزدیک نمود و با بستن قرادادهای اقتصادی و دادن وعده هایی به حکومت کردستان در جهت حمایت از آنان در پارلمان عراق از طريق جناح وابسته به رژیم ایران ،عملا مانع از فعالیت نظامی احزاب کردستانی همانند کومله و دمکرات در ایران گردیده است .
اما با تشکیل حزب حیات آزاد کردستان (پژاک)در سال ۲۰۰۳ عملا این معادله به هم خورد زیرا این حزب نه وابستگی اقتصادی و نه وابستگی مکانی به حکومت کردستان دارد .این حزب عملا هیچ پایگاه نظامی در کردستان ایران نداشته و بیشتر فعالیت خود را روی تشکیلات مخفی و پایگاهی مردمی متمرگزنموده هر چند ممکن است مقر آنان در رشته کوههای قندیل باشد .رژیم آخوندی هم به خوبی از این مسله آگاهی کامل دارد و نگران و هراسان از گرایش طیفهای متفاوت مردمی به این حزب و حرکت آزادیخواهی است .بنابرین رژیم سعی دارد با فشار آوردن به حکومت کردستان عراق و بمباران نوار مرزی ،مانع از فعالیت پژاک گردد.
البته لازم به ذکر است که حزب حیات آزاد کردستان از ابتدای تاسیس خود تا به حال جهت چاره یابی مساله کرد در شرق کردستان معتقد به را حل دمکراتیک بوده است ،اما این رژیم آخوندی میباشد که بجای گفتگو و مذاکره تصمیم به عملیات نظامی بر علیه حرکت ملی شرق کردستان یا به عبارتی پژاک نموده است .رژیم در تاریخ ۲۰۱۱.۶.۱۶ عملیات گسترده ای را جهت نابودی نیروهای پژاک
آغاز نمود که با مقاومت جانانه گریلاهای این حزب روبرو شد و برای دولت ایران روشن گردید که دیگر با زور و خشونت نمی توان ملتی را سرکوب نمود و مقاومت شجاعانه پژاک در برابر رژیم بعد از پایان جنگ ایران وعراق در شرق کردستان و سراسركشور بی نظیر ميباشد و اگر این مقاومت گریلاهای پژاک را در قبال عملیات هجومی مجاهدین خلق در مناطق سرپل ذهاب و قصر شیرین كه در سالهای آخر جنگ بر علیه رژیم انجام دادند مقایسه کنیم خواهیم ديد در آن زمان دولت ایران تحت عنوان عمليات مرصاد تمام نفرات مجاهدين را نابود کرد و رژیم به یک پيروزی سريع دست یافت .اما در مورد پژاک معادله بر عکس بود چون رژیم علاوه بر دادن تلفات سنگین ،وجهه دروغین شکست ناپذیری آن برای ملت کردستان روشن و آشکار گردید و این می تواند الگویی مناسب برای مابقی احزاب کرد و اپوزسیون ایرانی گردد که اگر بصورت یک اتلاف و یک صفوف واحد در آیند رژیم آخوندی به آسانی ضربه پذیر است زیرا گریلاها و قهرمانان این ملت نشان دادند که دشمنان خلق کرد و ملت ایران چقدر زبون و ضعیف میباشند .
پژاک در تاریخ ۲۰۱۱.۹.۵ با میانجیگری دوستان و حکومت کردستان و به دلیل اینکه بهانه ای نباشد جهت توپ باران کردن نوار مرزی اقدام به آتش بس یک طرفه نموده است و امیدوار است که رژیم ایران هم به نوبه خود از طریق دمکراتیک در صدد راه حل و چاره مسله کردهای ایران بر اید و پژاک در هیچ شرایطی حاضر نیست با ملت کرد و خون شهیدانی همچون قاضی محمد ،قاسملو ،فواد و هزاران شهید دیگر این آب و خاک معامله کند .
.اما قندیل, امروز نماد یک ملت است و مقاومت قندیل ،مقاومت یک ملت است بنابر این قندیل کعبه کردستان محسوب شده و بر هر کرد باشرف واجب است اگر روزی نیاز باشد در هر نقطه کره خاکی به قندیل رفته و از شرف و ناموس ملت خویش دفاع کند و اجازه ندهیم دشمنان و نامحرمان این ملت نجیب در صفوف واحد مان رخنه نموده ودر بین ما اختلاف و چند دستگی ایجاد کنند .
البته من معتقد هستم که در امروز کردستان هر خانواده کرد خود یک قندیل است و اطمینان کامل دارم که روزی دیگر هیچ رژیمی قادر به مقاومت 4o میلیون ياران قندیلی نخواهند بود ودر آن روزعظیم تمام دنیا از سر احترام به ملت فهیم کرد و کردستان خواهند نگریست. و ما بایستی به این معتقد باشیم که pkk ,کومله،pak ,pjak ,دمکرات و هر حزب دیگری كه برای آزادی کردستان و ملت خویش خدمت کنند به ديده احترام به آنان نگريسته خواهند شد.
.
سلام برشهيدان کردستان .
زنده باد قندیل قهرمان .
درود بریاران قندیل .
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر